Soms liggen de goeie ideeën gewoon voor je voeten en moet je ze enkel zien. In het geval van rapper YG uit Compton, Los Angeles is het zijn albumtitel. ‘My life 4hunnid’ is al zijn vijfde studioalbum en wie ooit al eens een album dan wel feature van hem luisterde weet dat hij te pas en te onpas “4 hunnid” roept.  Aan wie het wou aanhoren vertelde hij dat dit album zijn meest persoonlijke en kwetsbare werk tot nu toe zou worden. Het huidige sociologische klimaat in de Verenigde Staten en de legendarische rapper Tupac zouden de voornaamste inspiratiebronnen zijn. Om de hoek kijken andere consciousrappers benieuwd toe. Want YG heeft, om het zacht uit te drukken, niet bepaald die reputatie.

Laten we er direct komaf mee maken: dit is niet de nieuwe Kendrick Lamar die zijn eigen versie van ‘To pimp a butterfly’ uitbrengt. Verre van. De speelvogel YG is nog steeds in overvloed aanwezig en echt diepgaand is het als geheel allerminst. Neem bijvoorbeeld ‘Rodeo’, waar Chris Brown en Tyga de show komen stelen. Een ferme grinder van een song waar de r&b welig tiert. Bars als “ass down, face up, that’s the way we like it” doen ons vooral denken aan de cultklassieker van DJ Isaac in plaats van aan rassenproblemen.

Het is niet de enige twijfelachtige keuze op het album. Inderdaad, YG kiest voor een andere richting. De sound van zijn eerste twee album, niet toevallig zijn beste, was een stuk meer geënt op die typische gangsterrap met instrumentals van de Westkust. Nu sluipt er een stuk meer zuiderse trap in ‘My life 4hunnid’. En geen trap van de bovenste plank. ‘SWAG’ is een slappe hap die exact is wat de titel doet vermoeden: een hoop opschepperij over het verdiende geld en waaraan het te besteden. Het enige noemenswaardige is dat er opnieuw een vermelding van Scottie Pippen te vinden is. Sinds ‘The last dance’ eerder dit jaar verscheen, is de Robin van de Batman die Michael Jordan was populairder dan ooit.

Over de keuzes van gasten op het album valt eveneens wat te vertellen. Lil Tjay voegt weinig toe aan ‘Hate on me’ en YG vindt niet echt zijn plaats op de saaie beats. Het lijkt bij momenten op een ondermaatse track van Future. ‘War scars’, met Tay2xs, is in hetzelfde bedje ziek. ‘Thug kry’ is niet veel beter. Lil Mosey mag daar de matige feature voor zijn rekening nemen. Het klinkt dan wel allemaal wel lekker hip, de kwaliteit is ondermaats. Dit is gewoon niet de YG die we leerden kennen ettelijke jaren terug, maar een evolutie die al eventjes is ingezet en waar we niet warm van worden.

Het is echter niet allemaal kommer en kwel. Het openingssalvo mag er zeker wezen. ‘Jealous’ is een fijne opener. ‘Blood walk’ is ondertussen al de zesde samenwerking tussen YG en Lil Wayne. Die laatste is met voorsprong de beste rapper van al zijn gasten en bewijst dat nog eens moeiteloos. ‘Out of bail’ is nog een hoogtepuntje en een sterk staaltje van de edele kunst van het vertellen. De verplichte shoutout naar Nipsey Hussle is trouwens hier te vinden. Het slotsalvo is ook niet mis. ‘FTP’ is precies de opvolger van ‘FDT’, alleen is hier de politie het doelwit. Hier maakt hij effectief zijn belofte waar om politiek toch iets aan de kaak te stellen. Afsluiter van dienst is ‘Laugh now kry later’, een waardige toevoeging aan zijn repertoire.

Algemeen verzinkt het geheel toch ietwat in zijn eigen ambities. De vraag dringt zich op: voor is dit album überhaupt gemaakt? Er zit iets in voor de fans van het eerste uur, al is het veel te weinig. Op hetzelfde moment probeert hij een ander groep aan te spreken, zij die luisteren naar trap en iedere ‘Lil’ veel te veel streams bezorgen. De verpakking is plots een stuk meer waard dan de inhoud kunnen we stellen. Wikipedia vat ‘My life 4hunnid’ nog het best samen op de betreffende pagina: een grote leegte. YG zijn meest recente album heeft op het moment van schrijven nog altijd geen eigen pagina. Niet boeiend genoeg om nog echt iets over te schrijven, in tegenstelling tot zijn vorige albums. Bovendien zit het merendeel van zijn zonet aangeboorde fanbase toch enkel op Genius voor zo’n dingen. ‘My life 4hunnid’ valt helaas tussen kant en wal.