Museum Of Love is het gloednieuwe project van Pat Mahoney, bekend als drummer van het heengegane LCD Soundsystem. Samen met Dennis McNany maakte hij een plaat vol warme en melancholische electronica.
‘Down south’ springt als eerste echt uit het geheel. Het is het ontstuimige karakter van de melodielijn dat je bijna zes minuten lang bij de les houdt. Daarbij wordt af en toe samen met de warme stem van Mahoney een streepje ijzig geluid toegevoegd. ‘Down south’ klinkt als een reis naar het zuiden met je haren in de wind. Ook ‘FATHERS’ mag er zijn. Het vierde nummer op dit album is zonder twijfel het beste. Er wordt gespeeld met verschillende ingrediënten, maar het bekomen soepje kookt nooit over. Een opmerking van onze kant: wij hadden graag de blazers wat meer gehoord, aangezien het geluid hiervan mooi contrasteert met de eerder snelle beats.
‘The who’s who of who cares’ heeft niet alleen een titel waar menig muziekliefhebber over zal struikelen, het heeft ook een totaal ander karakter dan de meeste songs op het werk. Het liedje doet denken aan de meest minimalistische deuntjes van New Order en klinkt een pak dreigender dan de andere nummers. Dit bewijst dat het duo wat vaker moet durven om tot mooie resultaten te komen
‘Museum of love’ klinkt zeker niet vernieuwend, al staan er wel een paar kwaliteitsvolle stukjes op. Tijdens ‘The large glass’ wordt er even loos gegaan, maar dit mondt niet echt uit in iets beklijvend. Het gros van de cd haalt wel een degelijk niveau, al blijven we uiteindelijk vooral luisteren naar degelijke, maar brave elektronica.
Album verdeeld door PIAS
