Mooneye, de band rond Michiel Libberecht, brengt zijn langverwachte debuut ‘Big enough’ uit. Het is de opvolger van hun zelfgetitelde ep uit 2018. Na het winnen van heel wat muziekconcours waaronder De Nieuwe Lichting, is er nu dus eindelijk hun eerste langspeler. De man afkomstig uit het West-Vlaamse Moen toont op de plaat groots te durven dromen. En dat is terecht.

Met ‘Big enough’ komt meteen het titelnummer en laatste single voor de albumrelease aan bod. In het nummer schuilt twijfel en overtuiging tegelijkertijd. Het is een thema dat in de rest van het album terug keert. Toch besluit Michiel in de laatste zin kordaat “We’re big enough”. Daaropvolgend doet Michiel de hemel opklaren samen met Meskerem Mees op ‘Bright lights’. De single wordt omschreven als één van de meer opgetogen nummers op de plaat. Desalniettemin is de ondertoon van melancholie nooit veraf. Meskerem en Michiel musiceren samen alsof ze nooit iets anders gedaan hebben.

De gitaren in de intro van ‘Only because of her eyes’ pakken je meteen op snelheid. Vervolgens valt Libberecht meteen met de deur in huis; “I just wanted to have some fun, there’s nothing wrong with that…”. Toch voel je vanaf die eerste noten dat het verhaal in de song niet goed gaat aflopen. ‘Are you lonely too’ begint sfeervol in een mist van ambient tot de leidende gitaren van zich af beginnen bijten tot het geheel erg vastberaden klinkt. De vraag wordt een statement. Het slot laat de instrumenten uitrazen.

‘When the lights turn orange’ is een rustpunt in het midden van de plaat. De akoestische gitaar van Libberecht wordt naar voor geschoven en de andere instrumenten komen bewust niet tot op het voorplan. Dat blijft gereserveerd voor de stem van de frontman. De laatste glinsterende springerige melodie in de achtergrond zet het licht op rood en de song stopt.

‘If we hadn’t met’ is een trage rocksong met zowel twijfel als zelfzekerheid. De tweede helft van het nummer tekent voor een meezingmoment gemaakt voor festivals wanneer de gitaar de zangmelodie volgt. De scheurende gitaren op het einde krijg je er gratis en voor niks bij, om daarna meteen in een ander uiterste te vallen. ‘Fix the heater’ doet de haren op je arm recht komen. Ondanks het thema kan dit nummer je niet koud laten. De opbouw is traag en slepend tot alle stoppen doorslaan. Of heb je zelf al iemand overtuigender ‘I’m such a mess’ horen zingen?

Het prachtig contemplatieve ‘My routine’ vormt het sluitstuk van een ijzersterke debuut-lp. De tekst vertelt over een haat-liefdeverhouding met je eigen routine. Je wenst meer variatie, maar verfoeit het universum als er dingen niet lopen zoals je het had voorgesteld. Het gitaargetokkel is fluweelzacht en gefluit is van die kwaliteit dat het een toevallig overvliegende zwerm vogels in de buurt van de studio misleid zou kunnen hebben. Wanneer de laatste noot van de routine geklonken heeft kan alles, zo ook het album, weer bij het begin beginnen.

De debuutlangspeler van Mooneye is een sterke binnenkomer voor een band die ongetwijfeld nog zal groeien. ‘Big enough’ gaat over opgroeien en alles wat daarbij hoort. Toch presenteert het zich zo op een herkenbare en universele manier door middel van aanstekelijke indie pop-nummers met een ziel. De tien tracks leggen zowel variatie als continuïteit aan de dag en weten te ontroeren.

Mooneye gaat op tournee met ‘Big enough’ en stelt deze voor op verschillende plekken in België (tickets & info).