Monophona heeft een paar jaar aan haar eerste langspeler gewerkt en het is eindelijk zo ver. We krijgen de mogelijkheid om binnen te gluren in een mysterieuze wereld en natuurlijk slaan wij die kans niet af, maar we moeten zeker wat achtergrondinformatie geven over de groep alvorens ‘The Spy’ te bespreken omdat de twee oprichters van dit Luxemburgse trio in feite elk uit een compleet verschillend milieu komen. De elektronische helft wordt verpersoonlijkt door Chook en de akoestische helft door Claudine. Een beetje later bleek dat een drummer tijdens optredens geen overbodige luxe was en zo werd het duo aangevuld met Jorsch. Inderdaad, dit triumviraat is opnieuw een voorbeeld van hoe elektronische en akoestische stijlen moeiteloos kunnen samensmelten.
Net als de achtergronden van de muzikanten kunnen we zeggen dat de sfeer op de nieuwkomer heel uiteenlopend is. Hoewel ‘The Spy’ vaak stil en ingetogen is, slaagt Monophona er toch in om te anticiperen op voorspelbaarheid dankzij de inzet van onder meer krachtige percussiepartijen en duistere elektronica. De stem van Claudine speelt eveneens een belangrijke rol in die unieke afwerking en is met andere woorden een onmisbaar element. Wat echter wel opvalt is dat de zangpartij vaak in hetzelfde register blijft hangen en dat zorgt er onder andere voor dat sommige nummers helaas niet in het geheugen gegrift blijven. Haar stem creëert als het ware een rode draad die het soms moeilijk maakt om hier en daar een lied te onderscheiden van de rest. We denken bijvoorbeeld aan ‘Give up’, ‘Still’ en ‘Ribcages’.
Er zijn daarentegen heel wat songs die meer te bieden hebben op het vlak van stemregister en –kleur. Wanneer we bijvoorbeeld ‘Shades of Grey’ voor het eerst beluisterden, wisten we eigenlijk niet goed wat er allemaal gebeurde. We werden betoverd door een prachtige opbouw die op een frivole manier speelt met een sterk elektronisch arrangement dat veel weg heeft van de typische geluiden die je terugvindt bij Laurent Garnier. De stem wordt daarenboven regelmatig meegenomen in de mix van Chook en dat brengt werkelijk subtiele pareltjes voort.
Hier houdt het dan ook niet op. Na een aantal luisterbeurten werden we eveneens volledig overtuigd door ‘The Spy’, ‘Quiet’ en ‘Boy’. De manier waarop de tedere en instrumentale kant bij wijze van spreken verscheurd wordt door de bijdrage van Chook op ‘Boy’ komt zeer indrukwekkend over en mits een paar variaties wordt dit recept meermaals met succes herhaald.
De fans van akoestische muziek met een elektronische afwerking zullen zeker aangenaam verrast worden door de nieuwkomer van het Luxemburgse trio. Onze nieuwsgierigheid werd alvast geprikkeld door ‘The Spy’.
Monophona live zien kan binnenkort in Martelange (Koll in Action, 07.06, info & tickets).
Verdeeld door PIAS
