Het bekendste muzikale exportproduct van Duitsland is tegenwoordig niet meer weg te denken binnen de Europese festival- en clubscene. Daar zijn de vele technoketen, die als paddenstoelen uit de grond schieten in onze contreien, en rijkelijk met dj’s gevulde festivalaffiches de jongste jaren wel het bewijs van. Het Berlijnse Modeselektor, waar Gernot Bronsert en Sebastian Szary het powerduo vormen, staat al decennia mee aan de basis van die elektronische kruisbestuiving tussen techno, zijn talrijke subgenres en zoveel meer. Uiteindelijk bleken de mengpanelen niet genoeg te zijn voor het tweetal, waarna ze het notoire Moderat op poten zetten met stadgenoot Apparat. Het meer aan het downtempo en electronica aanleunende gezelschap kreeg in 2017 zijn welverdiende rustperiode toegekend, wat maakt dat Bronsert en Szary zich terug met volle overgave kunnen richten op hun eerstgeborene. Modeselektor zat de laatste jaren niet stil: amper een jaar na compilatiealbum ‘Modeselektion vol.4’ reikt het duo nu het nieuwe ‘Who else’ aan.

Het dateert ondertussen alweer van 2011 dat Modeselektor nog eens een volledig eigen creatie aan de man bracht, met name ‘Monkeytown’ (dat de oprichting van zijn gelijknamige label extra in de verf zette). Over de jaren stapelden de compilatieplaten getiteld ‘Modeselektion’ zich maar op, waardoor het Berlijnse steeds meer verdween naar de achtergrond van hun eigen uitgaven. Anno 2019 wil Modeselektor terug vol in de schrijnwerpers staan met ‘Who else’. Hierop verkondigen Bronsert en Szary nogmaals de liefde aan stoutmoedige techno die orthodoxe combinaties met andere genres niet in de weg staat. We lijken het te moeten doen met de Modeselektor van weleer, tot groot genoegen van vele dansvloerplakkers.

Ondanks het ietwat povere ‘One limited power’, dat het eerste woord voert op ‘Who else’, barst het album van clubdrammers met een frisse uitstraling. Neem nu radiofavoriet ‘Wealth’, die op vloeiende wijze slaperige synths opwekt met de hulp van de grimeteksten van de Britse Flohio. De tintelende opbouw en aan Modeselektor gewijde teksten maken ‘Wealth’ de eigenlijke opener van het album. De driftige drumcomputer van ‘Prügelknabe’ voert het tempo daarentegen op, maar maakt eveneens ruimte voor zweefmomenten à la Nicolas Jaar om de plaat niet uit zijn voegen te doen barsten.

Stevige stampmuziek en de poppy vocals van de Estse rapper Tommy Cash zorgen voor een heerlijke paradox in ‘Who’, dat zich moeiteloos kan ontpoppen tot een clubfavoriet. Het hoeft nochtans niet altijd zo grensverleggend te zijn voor het Berlijnse duo, demonstreert technolieveling ‘WMF Love Song’. Zo kan een onstuimige danspartij nog altijd evenveel indruk nalaten als de meest aparte crossover van elektronische genres. ‘I am your god’ gaat verder op dit elan middels industriële techno en paranoïde gekweel dat doet denken aan de beginjaren van The Subs. Het tempo wordt wat teruggeschroefd bij de acidtonen ‘Fentanyl’, wat niet verwonderlijk is aangezien de stof gelinkt kan worden aan de beruchte pijnstiller morfine.

Op ‘Who else’ lijkt Modeselektor zijn langverwachte terugkeer naar de ontelbare dansvloeren te maken. Zoals gezegd barst de plaat van dansnummers die zowel buiten de lijntjes durven kleuren als de wil van het dansvolk weten in te vullen. De heropleving van Modeselektor is een feit en doet ons even de winterslaap van Moderat vergeten, ook al is dat maar voor eventjes.