Amongster is een goede bandnaam. Het woord veroorzaakt wolken in het hoofd en roept meteen een mistige vlakte op, net zoals de geluiden die we te horen krijgen op ‘s mans nieuwe album ‘Trust yourself to the water’. Dat is aangenaam voor even, zo blijkt, want ook een atmosferisch landschap kan saai worden wanneer steeds dezelfde wolkenpartij voorbij zweeft. Hoewel eerste single ‘Teacher’ duidelijk radiomateriaal is, krijgen we na een tijdje genoeg van het teveel aan reverb en van de loeiende misthoorn die als leidmotief lijkt te gelden. Over naar ‘Trust yourself’, waarbij de zware sfeer van de opener meteen verdreven wordt met een vrolijk indie-riedeltje dat herinneringen aan Bombay Bicycle Club oproept. Hier ontwaren we een terugkerende blazersample die wél op zijn plaats zit, en rechtstreeks uit ‘Blood on the leaves’ van Kanye West lijkt te komen.

Eerlijkheid gebiedt ons te delen dat we (lees: ik) niet zo’n fan zijn van pathetisch gezang over droge beats. Het is dan ook bijzonder moeilijk voor ons (mij) om niet bij iedere vocale partij een beetje teleurgesteld te zijn. Wat dan vooral het probleem blijkt is dat de manier van zingen totaal niet wordt bijgestaan door levendig trommelwerk. Een echt drumstel zou wonderen doen, ook al weten we best dat het hipper is om op een sampling pad te spelen. Naar onze (mijn) bescheiden mening zou een croque-monsieurmachine meer toevoegen aan het geheel dan een Roland  SPD-S. Een refrein als dat van ‘Butcher’s boy’ heeft zoveel meer pit dankzij het gebruik van een echt drumstel. Dat er dan dreigende synths de kop opsteken in dit anders zeer opgewekt klinkend nummer maakt alles nog veel beter: je ziet, wij haten electronica niet. Maar waarom knutselen met samples als je zelf achter een kit kan kruipen?

‘Fear until you leave me’ hypnotiseert met een voorzichtige funky vibe. En hier kunnen we Oosterlyncks stem wel smaken. Alles komt minder geforceerd over. Dit nummer heeft ruimtelijkheid, grotendeels dankzij een heerlijke bridge die “Radiohead” fluistert. Hier zien we duidelijk dat er kwaliteit te vinden is op ‘Trust yourself to the water’, hoewel die soms het onderspit moet delven voor weinig inspirerende songontwikkelingen en een te brave manier van spelen. Sommige nummers dragen de kiem van een ontspoorde outro in zich (‘We are lightening’) maar zover komt het jammer genoeg nooit.

De grootste verrassing horen we helemaal op het einde, wanneer er een verscholen track opduikt na eerbiedwaardige afsluiter ‘War has a song’. Een bescheiden opname van Thomas en gitaar, stem enigszins gedempt, waarbij we een oprecht nummer kunnen ontwaren. Doorheen de plaat leek het vaak alsof nummers versierd werden in plaats van gearrangeerd. Wat we hier horen overtuigt er ons ervan dat Amongster een uitstekende plaat kan maken, op voorwaarde dat het less is more-credo wat meer wordt toegepast. Nu niet om seksistisch te doen, maar wij willen Amongster liever in hun onderbroek zien. Strippen jongens.

Amongster website
Album verdeeld door V2