De tijden dat we uit Berlijn enkel slecht nieuws ontvingen liggen al lang achter ons. Meer nog, de laatste jaren lijkt de stad op te bloeien tot een van Europa’s mooiste culturele hoofdsteden. Een tot grote ergernis leidende toeristenstroom is het logische gevolg.
Zo’n culturele stad heeft natuurlijk ook haar eigen soundtrack nodig. En daar komen Berliners Charlotte Brandi en Matze Pröllochs, respectievelijk zangeres en drummer van de tweemansformatie Me and my Drummer, dan aandraven met hun album ‘The Hawk, The Beak, The Prey’. Zij, gezegend met een Florence + the Machine-achtige bravoure in haar stem, kan de toetsen van haar piano en synthesizer niet ongeroerd laten terwijl hij gedreven de polsslag van hun nummers slaande houdt.
De muziek die het duo maakt laat zich kenmerken door dramatisch aangeslagen pianoakkoorden, waarvan we ‘Down my Coach’ als schoolvoorbeeld naar voor kunnen schuiven. Maar evenzeer gedragen de nummers zich als poëtische blauwdrukken van een verre droom. Neem nu ‘The Wings’, waarop Charlotte in een bezwerende dichtmaat over vliegen, glazen vleugels en een tragisch sterven zingt als was het een koortsdroom waaruit ze net ijlend ontwaakte. Ook persoonlijk hoogtepunt ‘So Foreign’ is een totaalwerk van hetzelfde dromerige ras. Me and my Drummer begeleidt ons via diep voelbare vocale climaxen door de mistige synths, over het bloedstollende tikken van de drums om ons uiteindelijk naar de hoogste pieken van hun kunnen te escorteren.
Single ‘You’re a Runner’ beloofde met een heerlijk gecomponeerde opbouw en een refrein waarop wij enkel de armen vol overgave de lucht in kunnen gooien niets dan moois. En inderdaad, Me and My Drummer weet perfect het evenwicht tussen melodrama en innigheid te onderhouden. Alles aan deze plaat klopt. Wij geven Me and My Drummer alvast een warm applaus ter verwelkoming in onze platenkast en een welverdiende 4,5 op 5.
Album verdeeld door Beep! Beep! Back up the Truck