Mattiel is inmiddels aan hun derde langspeler toe. Mattiel Brown en Jonah Swilley ontdekten een nieuwe manier van samenwerken voor ‘Georgia Gothic’. De twee werkten voor dit album intensief samen en volgden niet hun gebruikelijke ‘hands-off’-methode waarbij elk lid een aparte rol opneemt (schrijven of producen). ‘Georgia Gothic’ belooft dus een product van eenheid en dialoog te worden. Een nieuwe methode is altijd spannend, en wij kunnen oordelen dat het ook zo klinkt.

‘Georgia Gothic’ is om simpel te beginnen een mooi afgewerkt product. Het heeft de perfecte lengte om hem meerdere keren na elkaar te beluisteren. Mattiel klinkt zelfzeker en geaard in hun sound. De formule van fuzzy gitaren en een strakke, precieze drumsound (‘Wheels fall off’!) laat elk nummer vlot verlopen en zeker vanaf ‘Lighthouse’ zijn we overtuigd van het rollende karakter van dit nieuwe album. In ditzelfde nummer horen we een klassiek Bruce-Springsteen-optimisme in de blazers aan het eind.

“Johnny’s in the basement, mixing up the medicine” klinkt het op ‘Subterranean Shut-In Blues’, en het doet een belletje rinkelen uit de Jaren 60. De tekst gaat een dialoog aan met Bob Dylans evergreen ‘Subterranean homesick blues’. Halverwege het album voelen we nog steeds dat we geprikkeld worden. Op ‘Cultural criminal’ klinkt Mattiel Brown gewoon ontzettend cool. We willen dit bij de aanvang van de percussie gewoonweg in de auto stappen en in een Amerikaans landschap van een arthousefilm rijden.

Elk nummer voelt als een stevige handdruk. De gitaarriff op ‘You can have it all’ klinkt als het eerdere werk van Temples. Een lichte psychedelische toon in de melodie wordt onderbouwd door een distorted orgeltje en het klinkt allemaal zo affirmerend. We zeggen ja tegen de zon, ja tegen deze nummers van perfecte lengte, ja tegen het meezing-gehalte. We zeggen ja tegen de laatste nummers van ‘Georgia Gothic’. Brown brengt de tekst van ‘Other plans’ zo goed. Het sinistere pianootje schrijft de rest van dit verhalend nummer.

Mattiel levert dat nodige schouderklopje af om zelfzeker het betere seizoen in te gaan. Een seizoen van roadtrips door Georgia. Het is het soort album dat kan dienen wanneer alle persoonlijke favorieten zijn gepasseerd en de weg nog lang is. Maar wat begint als een kort intermezzo tussen de bekende muziek van je eigen playlists en cd’s (wie draait deze nog in de auto?), wordt al snel canon voor de volgende. Voor wie er iets aan heeft: haal maar beter eerst een rijbewijs alvorens ‘Georgia Gothic’ aan te schaffen. Het is alle moeite waard.