Er is maar weinig muziek zo ongedwongen als die van Mac DeMarco. Zijn voorbije platen bleken dan ook perfect om op een warme zomerdag languit bij in het gras te gaan liggen en gefascineerd te turen naar langzaam voorbijdrijvende wolkjes. Op ‘Another one’, zijn zoveelse release op korte tijd, lijkt die ongedwongenheid zich echter juist tegen de Canadese songschrijver te keren. Dat het vorig jaar uitgebrachte ‘Salad days’ wat aanvoelde als een herkauwing van eerder werk wilden we hem nog vergeven, maar nu is het toch genoeg geweest.
Geen dag gaat er voorbij of er komt wel ergens een Mac DeMarco-nieuwtje voorbij op Facebook of Twitter. De hoeveelheid aandacht die hem toebedeeld wordt staat daarentegen helemaal niet in verhouding met de kwaliteit van diens huidige output. Vierentwintig minuten lang drijft het nieuwe mini-album gezapig voort op de o zo typische DeMarco-sound. Het frisse lijkt er ondertussen echter wat van af, het nonchalante irriteert steeds meer en het gebrek aan enige urgentie begint toch wat te steken.
Let wel, op zich is ‘Another one’ absoluut geen slechte plaat. Fans van ouder materiaal van Mac DeMarco zullen er zonder twijfel weer heerlijk bij kunnen wegdromen, maar voor ons mag het toch net dat ietsje meer zijn. De muziek wordt met de plaat voorspelbaarder en doet steeds meer smachten naar een ietwat spannendere afkruiding. Op afsluiter ‘My house by the water’ geeft de muzikant zijn adres mee met de uitnodiging om een kopje koffie te komen drinken. Misschien moeten we dat toch maar doen en hem eens goed wakker schudden als we daar toch zijn.
Album verdeeld door Konkurrent
