De coldwave waarmee Lust for Youth in 2011 debuteerde – toen nog Hannes Norrvides soloproject – klonk karakteristiek koud en afstandelijk. Door de toevoeging van Posh Isolation-oprichter Loke Rahbek kreeg het project stilaan meer vorm. ‘Growing pains’ lanceerde het tweetal met z’n rauwe gothic electronica richting Sacred Bones. Op vorige langspeler ‘Perfect view’ stroomlijnden de Denen dat geluid.

Met ‘International’ voerde Lust for Youth – nu als drietal, met producer Malthe Fischer onder de arm – een koerswijziging door richting Ibiza, met een geluid dat meer elementen van new wave incorporeerde. Niet alleen koos het trio voor een gelikter en zonniger geluid, bovendien werden de repetitieve synths voor het eerst ook ingeruild voor zinderende gitaarlijnen (‘Epoetin alfa’) en enthousiaste pop (‘New boys’), een lijn die ze op ‘Compassion’ nadrukkelijk doortrokken.

Voor deze eponieme plaat deed Rahbek een stapje opzij en werd Lust for Youth terug een tweemansproject. Aan de formule van ‘Compassion’ hebben Norrvide en Fischer echter niet veel gesleuteld.

Zowel in de nasale stem van Norrvide als in de stuwende beats en catchy gitaren van een ‘Great concerns’, ‘Venus de Milo’ of ‘By no means’, is de melancholie naar de Balearen nog steeds aanwezig, een element dat Lust for Youth sinds Fischers toevoeging onderscheidt van soortgelijke acts. De ongebreidelde positiviteit van ‘Great concerns’ vindt zijn tegenpool in de ondubbelzinnige afkeer van ‘By no means’; beide zijn echter puike, snedige popsongs die een juiste graad van cheesiness bezitten.

Waar bovengenoemde nummers, hoewel warm, toch vrij star klinken, bewegen Norrvide en Fischer zich verder op de plaat minder binnen de geijkte popstructuren en zijn ze niet bang om eens alle registers open te trekken. Een sprankelend crescendo als in ‘Insignificant’ of de kolkende synthgolf van ‘Adrift’ zorgen voor welkome afwisselingen. Niet alleen op deze plaat, maar ook wat betreft het algemene geluid van de band.

Afgaande op de vorige twee albums was het te voorspellen dat Soho Rezanejad ook hier weer haar opwachting zou maken. De aanwezigheid van de Deense filosofe/muzikante mocht dan wel voorspelbaar zijn, haar toevoegingen op zich zijn dat allerminst. In het zwoele ‘Fifth terrace’ en de spoken word van ‘Imola’ schuilen misschien wel de meest onverwachte momenten van de plaat, met twee somber aandoende rustpunten tussen de beats door.

Je zou kunnen denken dat Lust for Youth met dit album op creatief vlak gestrand overkomt. Toegegeven, buiten wat voorzichtige experimenten met songstructuren brengen de twee boys eigenlijk weinig nieuws. Als je je puur daarop zou baseren, ga je echter voorbij aan de evolutie die de band de laatste jaren heeft doorgemaakt. ‘Lust for Youth’ is inderdaad niet zozeer vernieuwing, maar veeleer een perfectionering van zijn balearische new wave-pop, net als ‘Perfect view’ dat was voor zijn coldwave-periode. Hoewel het een vraagteken is wat de band verder met dit geluid nog kan aanvangen alvorens te veel in herhaling te vallen, serveert het tweetal met deze eponieme plaat in elk geval de meest volmaakte afdruk ervan.

Lust for Youth speelt 13 september op Leffingeleuren (info & tickets).