Als meedogenloze vulkanen spuwen de Britse eilanden sinds jaar en dag singer-songwriters uit hun kernen. Slechts een handvol weet tegen haar 28ste al zes succesvolle soloplaten uit te brengen. Op de zevende van Laura Marling is het nog even wachten, maar in Mike Lindsay (Tunng) vond ze alvast de geschikte partner voor een nevenproject. De veelzijdige producer experimenteerde er al geregeld op los en zijn zelf gefabriceerde dronecyclus vormt het fundament van een halfuur durende trip bestaande uit dolende dwarsfluiten, offbeat synthpartijen, jammerende gitaaraanslagen en de engelenstem van Marling.

Lump is de naam die het duo geeft aan hun nieuwe baby en dat kan je bijna letterlijk nemen; het staat op het geboortekaartje van de vuurrode yeti die je in elke videoclip ziet verschijnen en daarin zijn wilde manen laat rondslingeren. In ‘Curse of the contemporary‘ al wat sierlijker dan in opener ‘Late to the flight’ – niet onlogisch gezien het verschillende karakter van de twee nummers. De rode draad doorheen het album zijn de drones van orkestmeester Lindsay die geleidelijk aan meer vorm krijgen en onophoudelijk blijven doorstomen. De synthesizerklanken van ‘Hand hold hero’ lijken een knipoog naar Pink Floyd’s ‘On the run’ en ‘Shake your shelter’ brengt ons naar oriëntaalse gebieden met zijn relaxerende belachtige geluiden.

Als Lindsay voor orkestmeester mag spelen dan is Marling de gedoodverfde soliste die zo vrij als een vogel reikt naar nieuwe hoogtes. Zorgvuldig plaatst ze haar melodieën over de klanktapijten van Lindsay en haar thematieken gaan van lucide dromen (‘Late to the flight’) tot het individualisme en geboren worden als een krab (‘Shake your shelter’). Inspiratie haalt ze uit het surrealisme van begin 20ste eeuw en andere wereldliteratuur.

Dat het debuut van Lump slechts zeven nummers telt is jammer. We waren graag nog wat dieper in een droom gedoken om een dansje met de yeti te placeren. Verder zijn we alleen maar dankbaar dat de wereld een succesvolle samenwerking rijker is.