L.T.S. is voorlopig nog een grote onbekende. De driekoppige band uit Amsterdam brengt na een eerdere ep met ‘Led Right’ nu hun lanspeeldebuut uit. De ep werd overal goed onthaald en dus was het aan de heren om de verwachtingen in te lossen. Zelf beschrijven ze het als “een rauwe, dansbare mix van electronica en postpunk”. Een koerswijziging toch, gezien L.T.S. zijn wortels onder meer terugvindt in de skagroep De Hardheid.
Het album trapt af met wat ze zelf beloven: een mengeling van The Fall en LCD Soundsystem, met een stevig punkrandje dan wel. ‘How The Bank Robbed Me’ is een onverholen aanklacht tegen het huidige financiële systeem. De muziek klinkt Spartaans. Gestript van alle tierlantijntjes, terug naar de basis. De losgeslagen elektronica in ‘So Far Away’ doet de herinneringen aan cultband The Normal ontwaken, al blijft het allemaal wel wat braver. Ondanks de vele echo’s van de vroegere new wave en post-punk voelt dit album niet aan als een anachronisme. L.T.S. brengt hun eigen geluid, en het slimme gebruik van de synths helpt hen daarbij.
De Amsterdammers zijn zo vriendelijk om even biologieles te geven. “Girl meets boy and boy meets girl, bring new life into this world” gaat het in ‘Making Babies’. En passant geven ze ook nog een universele wijsheid mee: “love is good”. Snuggere jongens. ‘Making Babies’ is een van de nummers die eruit springen. Niet radiovriendelijk, maar het nestelt zich wel in je hoofd. De single ‘Elevator Song’ trekt je dan weer mee in de donkere Amsterdamse nacht. Het baadt in een sfeer van mysterie en broeiende onrust.
‘Saving Souls Or Selling Soap’ krijgt een rave vibe mee en is opnieuw een aanklacht tegen de consumptiemaatschappij. Daarna volgt met ‘Greatest Hits’ de vreemde eend in de bijt. De synths zijn een stuk minder agressief en het nummer heeft een bijna poppy gevoel, zeker in vergelijking met de rest van het album. Misschien dat dit een song is waarbij gezegd zal worden dat L.T.S. meer kan dan enkel post-punk, maar in se is het misschien wel het zwakste broertje op het album.
Met ‘Wanted in Germany’ kan je twee kanten op. Enerzijds kan je het zien als zelfspot. De titel laat weinig aan de verbeelding over en de muziek is duidelijk schatplichtig aan de Duitse new wavebeweging. Anderzijds is het gewoon een lekker nummer. ‘Missing Plane’, het laatste echte lied van het album is vooral een herhalingsoefening. De sfeer en het geluid lijken op dat van ‘Making Babies’ en ‘Saving Souls Or Selling Soap’, maar het haalt helaas niet datzelfde niveau. Na ‘Outro’ krijgen we van L.T.S. nog twee nummers als toemaatje: de geremasterde versie van het eerder op de ep verschenen ‘Art Schools On Fire’ en een ingekorte versie van ‘Elevator Song’. Beide best aardig, maar ze bieden geen echte meerwaarde.
L.T.S. levert met ‘Led Right’ een prima debuut af: opwindend, rauw en recht voor de raap. Veel potten zullen ze er waarschijnlijk niet mee breken, maar Nederland heeft er opnieuw een veelbelovende undergroundband bij. Nu The Ex toch stilaan de pensioengerechtigde leeftijd nadert, lijkt de opvolging verzekerd met L.T.S.. Of het vandaag de dag nog aanslaat is nu enkel nog de vraag. Aan het songmateriaal ligt het alvast niet. Een uniek geluid creëren in een lang vervlogen genre, het is weinig beginnende bands gegeven.
L.T.S. live zien kan binnenkort in Utrecht (Acu, 23.11, info & tickets), Hellevoetsluis (Stompin’ Festival, 25.11, info & tickets), Den Haag (Paard Café, 30.11, info & tickets) en Amsterdam (OCCII, 01.12, info & tickets).