Als je de alternatieve Nairobi scene een klein beetje in de gaten houdt, dan kom je al vrij snel Martin Kanja tegen. Kanja, beter bekend als Lord Spikeheart. Deeluitmakend van Lust of a Dying Breed en uiteraard Duma, is de man pilaar. Net zoals op de Duma’s debuutalbum, wortelt de ethos in verschillende vormen van intensiteit op Spikhearts nieuwe album ‘The adept’.

Het nieuwe album mag dan wel zijn debuut zijn als een soloartiest. Spikeheart toont, als je de tracklist erbij neemt, dat hij de telefoonboek heeft waar zelfs Jack Antonoff nog een puntje aan zou kunnen zuigen. Brodinski, Backxwash, Scotch Rolex, Safety Trance en Talpah vormen slechts een greep van de artiesten die hebben meegewerkt aan het album. ‘The adept’ voelt daarom als een soort collectief offer, een staalkaart. Duma’s debuut was vooral overweldigend in percussie. Hier krijgt de muziek nog meer lagen aan elektronica en vocals. ‘The adept’ is een totaalplaat.

De arrangementen zijn nog dikker, geplamuurd met noisey beats en spookachtige gezangen. ‘TYVM’ opent de heksenketel. De “Yah”, “Go” en “Owh”‘s die Spikeheart in dit nummer plakt, werkt als een adrenalineshot in de al overweldigende song. Spikehearts vocals wringen zich in alle bochten denkbaar. De stem is hier een instrument op zich. Op een track als ‘Sham-ra’ of ‘Red carpet’ hoor je dat het beste. Blaffen, schreeuwen, hissen, fluisteren, krijsen… Hij kan alles. Trommels slaan en beuken tegen elkaar als titanen. Kanja en z’n crew ontkurken met ‘The adept’ een album dat je niet anders dan wezenloos kan achterlaten.

Eén van de meest interessante nummers op het album is ‘Nobody’. De track omkapselt vrijwel alles wat er op dit album te horen is. Het verwrongen gegrowl dan wel de krijsende gezangen van Spikeheart staan hier centraal. Verder speelt de percussie boksbal met je trommelvliezen terwijl de metal-riffs gieren. Talpah weet dan weer op de één of andere manier een hiphopbeat in ‘Djangili’ te proppen. Voorts is ’33rd degree access’ één van de weinige pogingen op het album tot een track die je effectief zou kunnen loslaten op een publiek. Al verbrijzelen Spikeheart en SAIONJI BBBBBBB na Backxwash’s verse meteen alle verwachtingen tot een industriële hiphopbanger. Het nummer vervormt uiteindelijk in een imposante post-club wervelwind.

‘The adept’ is geen album voor angsthazen. Er is weinig ruimte om te ademen tussen de instrumentale salvo’s en de onophoudelijke percussie zou je wel eens hartkloppingen kunnen bezorgen. Het is een album waar je niet anders kunt dan het je compleet te laten overvallen en de chaos te omarmen. Spikeheart weet hier als geen ander elektronica, hiphop én metalinvloeden met elkaar te verbinden.