Little Simz is sinds haar vorige album ‘Grey area’ een rijzende ster. Ze mocht dan wel net naast de gerenommeerde Mercury Prize gegrepen hebben, ze liet het allemaal niet aan haar hart komen. Zoveel is duidelijk met dit nieuwe album. We gaan niet liegen; na ‘Grey area’ lag de lat hoog bij ons. Evenwel omdat we er massaal in geloofden dat Little Simz in staat is om een opvolger te lanceren die haar naam in steen kan beitelen. Met een album net iets langer dan uur, slaagt ze volledig in haar opzet.

‘Sometimes I might be introvert’ laat een bittere ernst horen met het gewicht van een trilogie. Vanaf de opener ‘Introvert’ wordt duidelijk dat het allemaal grootser en orkestraler zal worden dan het vorige album. Simz laat kwetsbaarheid en uitlatende trots geen tegengestelden meer zijn. Ze verweeft beiden tot één en dezelfde ervaring. ‘Woman’, een nummer samen met Cleo Sol, is een hart onder de riem voor haar medevrouwen die haar op dagdagelijkse basis inspireren. ‘Woman to woman, I just wanna see you glow’ meent ze uit het hart.

‘Two worlds apart’ kent een vintage soulgitaartje. Simz klinkt erg verveeld en… dat is een compliment. Eigen aan het album is dat ze er in slaagt om meerdere stemmen en perspectieven te laten horen. We horen een breekbare, zelfzekere, pocherige Simz dan wel eentje die als personal life-coach door het leven gaat. Noem maar op. ‘I love you, I hate you’ gaat over de verwerking van de moeilijke relaties die de rapster heeft met haar familie. Toch wil ze ons vooral laten horen dat het gaat om een terugblik. Momenteel heeft ze namelijk de rust terug gevonden om verder te gaan met haar leven. Onder een drammerige kick zingt ze toegeeflijk: ‘My ego won’t fully allow me to say that I miss you’. ‘Speed’ is gewoonweg badass.

‘Standing ovation’ doet kleine Simbi klinken als een gouden engel die door een wolkendeken tevoorschijn komt. Ze daalt door een gat neer in het centrum van een lichtstraal onder de begeleiding van strijkers en blazers. Het klinkt allemaal heel erg profetisch, een element dat bij ‘Grey area’ minder aanwezig was. De vier interludes op ‘Sometimes I might be introvert’ klinken als mantra’s voor ons zelfvertrouwen. Little Simz wijst ons op onze intuïties, ons zelfbewustzijn en de hartverscheurende keuzes die bij het leven horen.

De algemene klank op de lp is voor het grootste stuk van klassieke aard. We horen organische drums, georkestreerde blazers en gelikte gitaarlijnen die doen denken aan de soul muziek uit de jaren ’70. Vanaf ‘Rollin stone’ breekt ze echter met dit geluid, net op het moment waarop we begonnen te denken dat het een lang uur kon worden. Het nummer kent een vast elektronisch element, klinkt logger in de bassen en roept een attitude op die we herkennen uit nummers van ‘Grey area’.

‘Rolling stone is niet de enige plottwist in het verhaal van ‘…Introvert’. Zowat alle resterende nummers kennen een eigen geluid dat voorheen op het album minder uitgespeeld werd. ‘Protect my energy’ heeft een echte jaren tachtig beat en doet zelfs denken aan de synthpop van MGMT. Met behulp van Obongjayar brengt Little Simz ons in contact met haar Nigeriaanse roots. ‘Point and kill’ laat dan weer een rijke percussie horen die eigen is aan de muziek waarmee ze is opgegroeid.

De thema’s, de schijnbare contradicties, de afwisselingen; het zijn allemaal positieve elementen die bijdragen aan het leven (laten we album zo noemen) dat Little Simz ons presenteert. Na een laatste interlude krijgen we een laatste adempauze, een ballade om even na te denken wat ons zonet allemaal gepasseerd is. Als we dan toch één kritiek moeten formuleren op het album, dan is het de manier waarop ze afsluit. ‘Miss understood’ is los van de pientere titel niet echt het soort afsluiter dat eer doet aan het geheel. Het doet denken aan een lauwe cola, en zonder prik. ‘Sometimes I might be introvert’ is meer dan een waardige opvolger van ‘Grey area’. Little Simz dient een lijvig essay, een joviale poëziebundel, een excellent levenswerk in. Als zij nu niet de Mercury Prize wint, is al het vertrouwen in de jury weg.

Little Simz speelt op 22 januari in Trix (tickets & info).