Hij leek wel de Jotie T’Hooft van de emorap, Lil Peep. Beiden zaten in hetzelfde geanimeerde Whatsapp-groepje met de Dood, beiden voedden zichzelf en hun oeuvre met bootladingen roesmiddelen en hun beider lichamen gingen op hun 21ste finaal in staking tegen die onheuse werkomstandigheden. In tegenstelling tot T’Hooft mocht Peeps dood dan wel niet bedoeld zijn, de rapper deed nimmer uitschijnen zijn aardse bestaan bijster lang te willen rekken. “I got a feelin’ that I’m not gonna be here for next year”, zong hij in 2015. Het werd uiteindelijk een jaar later.
Ter nagedachtenis van die betreurde 15 november bundelt de entourage van Gustav Åhr, zoals Lil Peep heette, nu het resterende songmateriaal op ‘Come over when you’re sober, pt. 2’. Werk uitbrengen van een overleden artiest: steeds een hachelijke onderneming, de kwaliteitscontrole vaak laks, de motieven niet altijd even zuiver. Even zag het er ook bij Lil Peep beroerd uit toen uit een luttele drie versregels niet één, maar twéé nummers gepuurd werden. Matige popsongs ‘Falling down’, met intussen eveneens wijlen XXXTentacion, en ‘Sunlight on your skin’, met ILoveMakonnen, maken gelukkig enkel deel uit van de plaat als bonustracks. Opluchting: de rest van het album klinkt vooral áf en relevant.
Knallers als ‘Benz truck’ of ‘The brightside’ waar de eerste ‘Come over’ van uitpuilde, zal je op deel twee niet aantreffen. Wél alles wat Peeps muziek zo kenmerkte en Pitchfork hem met veel bombarie ‘the future of emo’ deed verklaren: nadrukkelijke melodieën en van depressie, hartzeer en weltschmerz vergeven teksten, gezongen met die typische diepe, slepende stem van hem. “Tryin’ to keep your cool at your grandfather’s funeral / Finding out eventually the feeling wasn’t mutual / You were not invited ’cause you’re nothing like the usual / Isn’t life beautiful? I think that life is beautiful”, klinkt het cynisch in een uitstekend ‘Life is beautiful’. Tja, in Lil Peeps ogen was de schaduwkant van het leven nu eenmaal permanent overbelicht.
Datzelfde ‘Life is beautiful’, eigenlijk een oude song maar hier opnieuw opgenomen, bewijst tevens die andere eigenschap van Peeps muziek: zijn ongelofelijke gevoel voor melodie, dat hij in zijn oeuvre, van vroege, droeve songs als ‘High school’, ‘Star shopping’ of ‘The way I see things’ tot de meer intense nummers van ‘Come over’, telkens opnieuw etaleerde. En dus ook op deze plaat: ‘Hate me’ en ‘IDGAF’ beschikken over hooks om te vousvoyeren en ’16 lines’ pakt uit met gevoelige gitaren onderkelderd met een heerlijk lome trapbeat. Bovenop die trapruggengraat herneemt ‘Come over, pt. 2’ veelal de loodzware productie van deel één. In ‘Broken smile (my all)’ en ‘Leanin’’ ligt de dramatiek er íéts te dik op, in het vervaarlijk scheurende ‘Cry alone’ overtuigt ze evenwel des te meer. ‘Fingers’ koppelt die beukende gitaren op fantastische wijze aan weeklagende synthesizers, en is als laatste en beste song de waakvlam van dit herdenkingsalbum.
‘Come over when you’re sober, pt. 2’ haalt niet het niveau van zijn voorganger of ouder werk als ‘Lil Peep part one’, maar is wél een waardig requiem geworden. Alvorens het album wegglijdt in een oorverdovende stilte gooit de rapper er in het slot van ‘Fingers’ plots nog twee verzen uit: “I’m not gonna last here / I’m not gonna last long”. Lil Peep werd 21. Wat een zonde.
Wie vragen heeft over zelfdoding kan terecht op het gratis nummer van de Zelfmoordlijn, 1813 of op www.zelfmoordlijn1813.be.
