Als we eerlijk zijn, waren de verwachtingen voor Lil Nas X’ debuut-ep ‘7’ niet heel hoog gespannen. De 20-jarige was een Twitter-beroemdheid voordat hij besloot rapper te worden, waardoor hij weinig geloofwaardigheid als artiest genoot. Zijn monsterhit ‘Old town road’ was niet meer dan een gelukje, zo luidde de algemene opinie.

Maar ere wie ere toekomt, Lil Nas verrast aangenaam. De ep bevat slechts zeven liedjes (en een bonustrack) van telkens minder dan drie minuten, waardoor het project te beluisteren is in iets meer dan een kwartier. Kwaliteit boven kwantiteit, lijkt Lil Nas te beseffen. We kunnen hem niet anders dan gelijk geven.

De ep begint met het lied waar we de rapper van kennen: de remix van ‘Old town road’, waar hij wordt bijgestaan door het achy breaky heart van oude rot Billy Ray Cyrus. De aanstekelijke combinatie van rap en country, besmeerd met een stevige laag pop, staat op het moment van schrijven al elf weken op nummer één op Billboard. Net omdat het nummer zo’n succes was, werd Lil Nas X al snel afgeschreven als onehitwonder.

Prematuur, zo lijkt hij te bewijzen met ‘Panini’, het tweede lied op de plaat. Tijdens de eerste luisterbeurt blijf je wat op je honger zitten, na de tweede luisterbeurt kan je niet wachten op de derde. De intro roept een hiphop-gevoel op, maar tegen het refrein zitten we in een ander genre. Een frisse wind in de hedendaagse hiphop-klonenfabriek.

De stijlbreuk wordt verder gezet met ‘F9mily (you & me)’. Rock-achtige popgitaren leggen de akkoordjes terwijl hiphops favoriete drummer Travis Barker de energieke drumlijn verzorgt. Heel begeesterend is het niet, geestig is het wel.

In ‘Kick it’ krijgen we de eerste inkijk in Lil Nas’ ziel. Hij rapt vanuit het standpunt van vrienden die hem zien rijk en bekend worden, en waar ze moeite mee hebben. De mix van elektronische en organische instrumenten brengt de vierde stijl in evenveel nummers, wat zorgt voor een erg dynamische luisterervaring.

Die dynamiek komt even tot stilstand bij ‘Rodeo’, waar hij dezelfde formule van ‘Old town road’ toepast. Bijgestaan door Cardi B rapt Lil Nas over hoe hij liever zijn meisje leert geld te verdienen, dan haar te laten teren op zijn rijkdom. Dat Cardi dezelfde mening heeft, hoeft weinig uitleg. Zij brengt met haar agressief gerapte bars vooral waarschuwingen aan het adres van partner Offset (“Can’t be no nigga ex, I could only be his widow”).

‘Bring u down’ gaat wel weer de alternatieve tour op. De hihats en 808’s worden aan de kant geschoven voor echte drums en guitarshreds, al blijven de vocals wat braafjes. In het laatste lied ‘C7osure (you want)’ zweept Lil Nas ons nog één keer op met retro pianosamples over een drumpatroon dat eerder bij techno aanleunt. Vocaal doet de rapper hier de gekste dingen van het hele project, op een verrassend overtuigende manier.

Lil Nas X is een smaakmaker in de huidige generatie rappers. We gaan hem niet vergelijken met de originele Nas, maar we luisteren dan ook op een andere manier naar Imagine Dragons dan we luisteren naar Bob Dylan.