Uit de fusie van Fins keukengerei-percussionist Tatu Rönkkö en drie leden van Duits-Deense postpop-band Efterklang werd in 2014 Liima geboren. De groepsnaam is Fins voor ‘lijm’ en de artiesten plakken dan ook allerhande invloeden aan elkaar, met als resultaat koppige maar aanstekelijke melodieën. In 2016 pakten de heren uit met uiterst inventief debuut ‘II’. Een jaar later zijn de experimentele hoogvliegers terug met ‘de moeilijke tweede’ en daarop behouden ze grotendeels de succesformule van de eerste plaat.

Liima’s karakteristieke keukengereipercussie blijft aanwezig op ‘1982’ en is vooral dominant in ‘David Copperfield’, waar vorken, lepels en ander bestek repetitief in het rond dartelen, steeds divers genoeg om interessant te blijven. De mentale sprong naar de soundtrack van ‘Stranger things’ is snel gemaakt. In de outro van ‘David Copperfield’ vormen vogelgeluiden en kabbelend water een antipool voor al dat gerinkel. De potten-en-pannen-electronica van ‘II’ maakt doorgaans plaats voor synthesizerklanken. De prominente plaats die elektronische instrumenten innemen in combinatie met de rock-allures van ‘People like you’ en ‘My mind is yours’ katapulteren je meteen terug naar vorige eeuw, inclusief double denim, te veel paarse oogschaduw en gecrepeerd haar. Laat dat nu net zijn wat de titel wilt.

De teksten voegen net als op ‘II’ aanvankelijk weinig toe, al verhogen vocals wel de intensiteit. Door zweverige teksten lang genoeg te herhalen en te omringen met elektronische geluidsmuren is de vergelijking met ‘Currents’ van Tame Impala snel gemaakt (‘People like you’, ‘2-hearted’, al klinkt Liima minder aanstekelijk dan de Australiërs. Daarnaast bieden de vocals een aangename houvast voor wie dreigt te verdwalen in het allegaartje van postpop, chillwave en rock.

Op hun debuut legden de Scandinaviërs de lat meteen hoog. ‘1982’ blaast ons dan ook niet even ver weg als ‘II’, maar bezorgt desalniettemin een fijn uurtje huis-tuin-en-keukenescapisme. In de toekomst mogen ze gerust nog wat verder wegvluchten.