Mocht Liam Gallagher het voor het zeggen hebben, was britpop nog steeds zo groot als in de jaren negentig en zou Oasis nooit gesplit zijn. Het heeft helaas niet mogen zijn: de tijd dat de Gallaghers gigantische stadions vulden, ligt al ver achter ons. De broertjes gaan ondertussen hun eigen weg, wat in het geval van de jongste in eerste instantie resulteerde in Beady Eye. Solocarrières waren dixit Liam immers voor “cunts”. Toen Beady Eye op de schop ging, zat er echter niets anders op dan zelf solo te gaan, en dat werd aangekondigd middels de sappige tweet “It’s official: I’m a cunt.”

Zo maakte de wereld in 2017 kennis met debuut ‘As You Were’, waarvan ‘Why Me? Why Not.’ de opvolger is. Als we beide platen naast elkaar leggen, kunnen we niet anders concluderen dan dat Gallagher er als songwriter sterk op vooruit is gegaan. Muzikaal beter uitgewerkte nummers, tekstueel minder goedkope rijmelarijen.

Liam zou Liam niet zijn, moest er niet de nodige ruimte worden gelaten voor een stevige portie nostalgie. Op ‘One of Us’ zingt hij “Act like you don’t remember. You said we’d live forever” en “It’s a shame you thought you’d changed. But you were only one of us“. Het obligate robbertje Noel-bashen hebben we dan ook alweer gehad. Verder blikt Gallagher op de ballad ‘Once’ met weemoed terug op een tijd die allicht nooit meer terugkeert. Het naar eigen zeggen “beste nummer waarbij hij ooit betrokken was” is inderdaad een pareltje, al had er meer kunnen worden gedaan met de magere bridge die werd ingelast alvorens het refrein voor de noodzakelijke derde keer in te zetten.

Met veel opluchting kunnen we melden dat het daarmee ongeveer ophoudt met achteruit kijken en dat Gallagher op overtuigende manier op eigen kracht verdergaat. Het optimistische en zelfzekere ‘Now that I’ve found you’ vormt daar een mooi voorbeeld van. Liam blijft veel meer dan Noel’s High Flying Birds op de gekende paden van de klassieke rock song lopen hoewel dat precies is waar hij goed in is. Nu eens een stevige rocker, dan weer een ballad. En toch brengt de plaat voldoende variatie op het gekende thema om aantrekkelijk te blijven. Zo laat ‘Halo’ zich voortdrijven door een hyperkinetische piano, terwijl de titeltrack de zwaarmoedige kant van de zanger toont en ‘Be Still’ op zijn beurt de luisteraar alert houdt met een wel érg catchy refrein.

De laatste paar nummers zijn iets meer gemiddeld dan wat voorafging, maar laat dat de pret niet bederven. ‘Why Me? Why Not.’ is een veelbelovende volgende stap in het oeuvre van Liam Gallagher. En moest je twijfelen: kies zeker voor de deluxe versie, die drie nummers voorschotelt die eigenlijk de A-lijst hadden moeten halen. In ‘Invisible Sun’ komt de innerlijke Johnny Marr in Liam naar boven, ‘Misunderstood’ had de afsluitende ballad moeten zijn en met ‘Glitter’ wordt ervoor gezorgd dat je je ‘Why Me? Why Not.’-ervaring met een goed gevoel afsluit.

Liam Gallagher speelt op 08/02/2020 in Vorst Nationaal. Tickets zijn verkrijgbaar via Teleticketservice.