‘Ices’ is de derde verwezenlijking van Lia Ices en het is duidelijk dat ze deze keer voor een heel andere aanpak heeft gekozen. De straffe singer-songwriter ontpopt zich op haar laatste plaat tot een dreampopprinses. In dit geval wel een prinses die nog niet veel op haar palmares heeft staan. Of de totaal nieuwe richting die ze heeft ingeslagen zal helpen om haar populariteit te boosten is te betwijfelen. ‘Ices’ staat vol met dromerige, dansbare nummers, maar als we naar potentiële hits gaan zoeken, zullen we de helft van de nummers hierop moeten schrappen.
De opener van de cd, ‘Tell me’, geeft weg dat de muzikante haar inspiratie een beetje bij Tune-Yards heeft gehaald. Het gebruik van loops en percussie is aanwezig, maar de krachtige stembeheersing die Merrill Garbus heeft is hier eerder zoek. Op ‘Higher’ moeten we meteen denken aan Paul Simon. De Afrikaanse ondertoon kunnen we moeilijk ontkennen en de elektronische arrangementen brengen ons letterlijk naar hogere sferen. Net die dromerigheid blijft nog heel het album nazinderen. De angst om slaperig te worden verdwijnt echter wanneer ‘Magick’ begint te spelen, misschien wel de grootste potentiële hit die op de plaat staat. Na dit centrale hoogtepunt gaat het met de muziek weer geleidelijk omlaag.
De vijf daarop volgende nummers doen ons steeds meer vermoeden dat ze haar stijl heeft afgekeken bij grotere namen. ‘Sweet as ice’ kan gerust de nieuwe van Feist zijn, ‘Creature’ leunt dan weer heel dicht aan bij wat Tori Amos al eerder deed en op ‘How we are’ komt de alom bekende dramatiek van Bat for Lashes naar boven drijven.
Voor originaliteit kunnen we niet veel punten geven. Lia Ices moet duidelijk nog op zoek naar haar eigen sound en zal moeten vechten voor een plaats tussen haar sterkere vrouwelijke collega’s. ‘Ices’ is zeker geen slechte cd voor de liefhebbers van dromerige pop en zangeresjes die de mosterd bij Kate Bush hebben gehaald.
Album verdeeld door Konkurrent
