De Britse zangeres Elly Jackson, alias La Roux, leek van de aardbodem verdwenen, maar nu is ze helemaal terug. De roodharige artieste heeft zes jaar na haar tweede studioalbum eindelijk een nieuwe plaat uit. De verwachtingen lagen dus redelijk hoog. ‘Supervision’ bevat – helaas – slechts acht nummers en bestaat uit herkenbare popmuziek met electro- en disco-invloeden. Jacksons stem klinkt op deze plaat aangenamer, zachter en duidelijk volwassener.

La Roux is bekend van hits ‘Bulletproof’ en ‘In for the kill’, twee nummers die door zowat alle radiozenders plat gedraaid zijn. Jacksons teksten zijn nog steeds aanstekelijk en instrumentaal is ze ook zeer sterk maar er gebeurt niets verrassend of innovatief. Lang niet alle songs zijn memorabel. Er zijn gelukkig nog uitzonderingen: opener ‘21st century’ is met zijn catchy refrein en funky beats een echte oorwurm. Nadat je het refrein één keer gehoord hebt, neurie je het deuntje automatisch mee.

‘International woman of leisure’ is er eentje met pit – het doet meteen denken aan haar debuut-album uit 2009. De disco-invloeden zijn anno 2019-2020 in de mode en hier speelt La Roux goed op in. Op de plaat zingt ze “No, I never want to see your face again / No, I never want to hear your call / I will not be living in that space again / I will not come knocking at your door.” Jackson omschrijft het nummer als “an anthem about not taking any more shit.”

Het beste nummer van de plaat ‘Automatic driver’ heeft de sound die haar zo geliefd maakt bij het publiek. “Whoa, but I’m still so in love / Imagine how much I’m crying / Oh, I’m crying”. Hoe meer je naar de track luistert, hoe beter hij wordt, je begint spontaan mee te swingen op de beat. De bijpassende video bewijst dat La Roux duidelijk meer in haar mars heeft en zeer creatief uit de hoek kan komen, door een typische breakup-song toch in een leuk jasje te steken.

Jackson probeert het niveau het hele album hoog te houden maar komt uiteindelijk niet verrassend genoeg uit de hoek – de plaat had meer kunnen zijn dan een toevoeging aan bepaalde afspeellijsten op streamingdiensten. ‘Supervision’ is een degelijk werkstuk, al kan La Roux zeker en vast beter.