Kylie Minogue heeft er een relatief rustig decennium opzitten. Na onder meer de plaat ‘Golden’ uit 2018, is ‘Disco’ een zeer welkome terugkeer naar de carrièrebepalende dancepop van de Australische diva. Net als op discografiehoogtepunten ‘Light years’, ‘Fever’ en ‘Aphrodite’ presenteert ze op haar nieuwste plaat twaalf gepolijste, flirterige popnummers die je meenemen naar de glitter en glamour van de jaren 70 en 80.

‘Disco’ is geschreven en opgenomen in haar eigen huis in Londen tijdens de lockdown. Het is de eerste keer dat Kylie Minogue de controle over de techniek nam, wat resulteert in een samenhangende esthetische en sonische ervaring. Op hoogtepunten als ‘Real groove’ – dat niet zou misstaan op Daft Punks ‘Random access memories’ – of het swingende ‘Last chance’, toont Minogue dat ze op haar 52ste nog steeds in staat is om een ​​dansvloer te vullen. 

Na ‘Gold’ heeft ze haar cowboylaarzen en country-kostuums weer in haar koffer gestopt. Voor ‘Disco’ worden glinsterende en strakke disco-outfits bovengehaald. ‘Magic’ is een bruisende opener en na ‘Miss a thing’ gaat het tempo nog een versnelling hoger. De eerste single van de plaat ‘Say Something’ is meteen een van Minogue’s beste nummers tot nu toe, een meeslepend anthem dat zich verenigt met zijn dringende pleidooi voor “Love is love / It never ends / Can we all be as one again?” Het droomt van een optimistische toekomst en dat op een klassieke Kylie-beat.

‘Disco’ bevat geen slechte nummers, alleen charmante kleine missers. Soms voelt de plaat ietwat overgeproduceerd, met manische geluiden en gemanipuleerde zang die tracks als ‘Miss a thing’ of ‘Supernova’ verdringen. Minogue’s talent als tekstschrijver had zeker beter kunnen worden getoond op de plaat. De teksten zijn nogal oppervlakkig en het is duidelijk dat er meer tijd en aandacht werd besteed aan de productie van het album in plaats van aan de inhoud van de nummers. Aan de andere kant verwacht je niet meteen dat er op een feel good album melancholische teksten te horen zijn.

Het album sluit af met ‘Celebrate you’, een ontroerend eerbetoon aan iedereen die zich somber voelt en behoefte heeft aan wat optimisme. “Everything I like about myself is better with you / Scream it to the world like what the hell, I celebrate you.”  Het album zet je aan het dansen, waardoor het zijn doel bereikt.

’Disco’ is pure, onbeschaamde, vrolijke disco. De popkameleon doet wat ze het beste kan: vreugde brengen door de kracht van dans en muziek. Het resultaat is een consistente plaat die aanvoelt als Minogue’s beste album sinds ‘Aphrodite’ uit 2010.