Jamie Teasdale vormde samen met Roly Porter Vex’d, dat rond 2005 in de hoogdagen van de dubstep het mooie weer maakte. Toen de hype overgewaaid was, hield het duo ermee op en koos Teasdale voor een soloproject genaamd Kuedo. Als pioniers binnen de Brite elektronische muziekscene stond het in de sterren geschreven dat het gerenommeerde platenlabel Planet Mu deze talentvolle jongeman onder hun hoede zouden nemen. Vijf jaar na zijn debuutalbum ‘Severant’ keert Kuedo terug met een tweede langspeler.

‘Slow knife’ is de naam en tevens een perfecte metafoor voor het hele gebeuren. Kuedo maakt geen drieste steekbewegingen; hij snijdt rustig en zacht duistere patronen die je onderhuids voelt branden. Zorgvuldig en beheerst kerft hij de geluiden tussen je oren. Pijn voel je amper; de hypnotiserende geluiden zorgen voor een aangename, verdovende roes. Deze levendige, bijna filmische beschrijving komt spontaan naar boven wanneer je naar ‘Slow knife’ luistert. Met enige zin voor overdrijving zouden we zelfs kunnen stellen dat je een lichte vorm van synesthesie kan beleven, een fenomeen waarbij mensen geluiden gaan zien. Naar eigen zeggen haalde Teasdale voor deze plaat veel inspiratie uit soundtracks van films, wat de visuele aspecten van het geheel duidelijk verklaart. Moest dit effectief een film zijn, zou het een donkere film noir uit de jaren 60 zijn waaraan wat futuristische elementen werden toegevoegd.

Van bij het begin hoor je dat dit geen alledaagse muziek is. Toegegeven: het kost wat moeite en inzet om deze plaat tot zijn recht te laten komen. Wanneer je jezelf eraan overgeeft, voel je echter dat we hier te maken hebben met een hoogstaand stukje vakwerk. De sfeerschepping is daarbij cruciaal. Zo achtervolgt de fluisterende, hese stem van Wild Beasts’ zanger Hayden Thorpe in het nummer ‘In your sleep’ je als je eigen schaduw. Het paniekerige gevoel dat iemand je op de hielen zit laat je nooit los. De stiltes tussen de nummers in maken je angstig over wat volgen zal. Die benauwdheid zorgt voor een bijzondere muzikale beleving.

Halverwege het album besluit Kuedo alle registers open te trekken. Zowel in ‘Broken fox – black hole’ als in ‘Breaking the surface’ druipt de nervositeit ervan af. Toch schuilt er te midden van al dat geweld een vorm van romantiek, zoals het een goeie film noir beaamt. Zo lijken we tijdens ‘In your skin’ weer boven water te komen nadat we enkele minuten lang gewaterboard werden in Guantanamo Bay. De nummers dienen perfect om de weg naar het licht bij een bijna-doodervaring te begeleiden. Er hangt een zweem van nostalgie en opluchting rond, hoewel er tegelijkertijd ook een waan van droefheid en angst in zit. Op een of andere manier zorgt die alomtegenwoordige opwinding voor een zekere rust. Kuedo doet je niet alleen twijfelen over de werking van je zintuigen, maar ook over je eigen emoties.

Het album is minutieus en intelligent opgebouwd. Een rollercoaster aan gevoelens die gecreëerd wordt door een breed scala aan geluiden en klanken. Invloeden uit dubstep, trap, grime en footwork zorgen voor dat duistere fundament waarop Kuedo zijn project gevestigd heeft. ‘Slow knife’ is een futuristisch meesterwerk en Jamie Teasdale is dan ook een naam die we in de toekomst graag nog wat meer zouden tegenkomen. Maar bel nu eerst de dokter van wacht, ik moet wat snijwonden laten helen.