Het Antwerpse trio KRANKk steekt op debuut ‘Dark’ niet bepaald onder stoelen of banken geïnspireerd te zijn door de UK garage en grime scene van pakweg tien jaar geleden. De balans tussen het creëren van de gewenste sfeer komende uit die invloeden en de persoonlijke toets van de plaat toegepast op donkere en eenzaam aanvoelende avonden in ‘t stad, zit nét goed voor een geslaagde eerste kennismaking.

Hoewel de groep nog maar relatief nét lijkt begonnen te zijn, hebben ze reeds met een riant kransje artiesten samen gewerkt dat telkens een goede match lijkt te zijn tussen de band en de artiest in kwestie. De band’s eerste single ‘Like that‘ in samenwerking Blu Samu en Miss Angel was alleszins een geslaagd experiment tot het maken van grime. Op de plaat zien we het trio het genre nog verder uitdiepen in ‘Don’t forget’ met Manga Saint Hillaire en Coco, twee MC’s uit het Verenigd Koninkrijk. Het nummer is minder snedig maar somberder van aard, een wederkerend gevoel doorheen het album.

Wat nog opvalt zijn de verschillende versies van doorbraaksingle ‘Crazy’ met David Ngyah. Je zou kunnen zeggen dat het een vreemde keuze is om het nummer verschillende keren te (her)gebruiken maar zowel de dub als de afsluitende versie van het nummer voegen wel degelijk toe aan de plaat en worden zonder de sterke vocals van Ngyah bijna onherkenbaar gemaakt. Enkel het skelet van het nummer lijkt overgebleven te zijn. In de dubversie opteert de band duidelijk voor een versie geïnspireerd door Burial met enkele warme gitaarlijnen van gitarist Willem Heylen in verwerkt.

Het splijtende ‘Aberrant’ en ‘Everybody’s sick’ vormen naast de single ongetwijfeld de hoogtepunten van het debuut. De bedrukkende doch dissonante sfeer die wordt gecombineerd met breakbeats, 2-step en IDM-gefrunnik is zonder meer sterk. De klassiek geschoolde toets op het einde van die eerste geeft het bovendien een eigenwijze persoonlijke toets die wonderwel werkt naast de grauwe soundscapes.

Ondanks vrij herkenbare passages en invloeden van bepaalde artiesten uit het Verenigd Koninkrijk, valt het trio niet in de valstrik om te doen wat zij reeds hebben gedaan. Ze geven een eigentijdse en soms persoonlijke twist aan genres die alweer tien, twintig jaar oud worden wat maakt dat dit een prima debuut maakt en doet verlangen naar wat de toekomst brengt voor het beloftevolle drietal.