Laten we een diepe buiging maken en dankbaarheid tonen aan het duo Eirik Glambek Bøe en Erlend Øye om na twaalf jaar nieuw leven te blazen in Kings Of Convenience. Wanneer deze appreciatie voor de schoonheid die de Noren ons de voorbije twintig jaar hebben gegeven is getoond, rest er ons alleen nog maar het genot van het luisteren. Of je nu begint met het werk dat ze in het eerste decennium van de nieuwe eeuw hebben uitgebracht of meteen in ‘Peace or love’ wil duiken maakt niet zoveel uit; elke plaat doet immers verlangen naar zomerse strandtaferelen en winterse gezelligheid.

Er zijn bepaalde zekerheden als je beslist om naar een album van Kings Of Convenience te luisteren. Zo kan je ervan uitgaan dat de productie tot in de puntjes verfijnd is en dat de vocalen elkander aanvullen alsof ze nooit iets anders hebben gedaan. De kans dat de heren op ‘Peace or love’ niets nieuws onder de zon brengen is dan weer groter, maar met de nodige dosis geluk komt Leslie Feist wel ergens een gastrolletje vertolken.

Akoestische instrumenten liggen naar gewoonte aan de basis van de kunstwerkjes van de koningen. Dat wil allesbehalve zeggen dat de muziek alleen maar geschikt is voor de gemiddelde koffietent. Inhoudelijk valt er wederom bijzonder veel moois te ontdekken. Neem nu de ritmische accenten in het gezang van Øye tijdens de strofes van ‘Rocky trail’ of de stijlvolle vioolmelodie die zich een weg door onverharde paden baant. De van weemoed besmeurde opener ‘Rumours’ die de knipogen naar Simon & Garfunkel niet verborgen laten zal menig luisteraar onbeweeglijk laten, maar diezelfde luisteraar moet dan maar herkansen tijdens het levendige ‘Fever’. Hier schreeuwen zon en cocktails namelijk naar je aandacht.

Hoewel het gezapige tempo de boventoon voert op ‘Peace or love’ hoeft dit geenszins te betekenen dat de muziek lusteloos is. Wie met de nodige aandacht kan luisteren vindt schoonheid in de rijke composities en ook de liefdesles die in samenwerking met Leslie Feist wordt aangebracht tijdens ‘Love is a lonely thing’ doen je huidharen naar de horizon reiken. Voor degene die het dan toch wat meer moeten hebben van de beweeglijke factor zijn er, net zoals op voorgaande platen, nummers als ‘Angel’ en ‘Catholic country’ die met hun bossanova ritmes de dansvloer voor je openstellen.

Zoals verwacht heeft ‘Peace or love’ de aardplaten niet doen verschuiven, maar dat zal ook allerminst de bedoeling zijn geweest. Kings Of Convenience hebben niet meer of niet minder gewoon een oerdegelijke plaat uitgebracht die door liefhebbers na twaalf jaar met open armen zal worden verwelkomd.