Een redneck die luid vloekend z’n paard probeert op te laden in de achterbak van een rode pickup, omgeven door een colonne synchroon barbecuende zuiderlingen. Op elke straathoek een countryzanger(es) zingend over being on the road/sitting in the back of my truck/thinking about my girl. Y’all. Dat is zowat het meest kortzichtige en wellicht ook beledigende beeld van Texas dat we konden bedenken. Ongeveer het voorlaatste wat je zou toevoegen aan die lijst is Khruangbin, een band die zo divers en exotisch klinkt dat de mango en kiwi in je fruitmand zich vreselijk banaal voelen na twee nummers.

We zouden het kunnen hebben over wat de sound van de drie Texanen met je doet. Hoe het je meeneemt naar de meest ondenkbare plaatsen, ver weg van de realiteit en je daarna de rest van de dag dromend (of was het echt?) over reizen achterlaat. Dat moet je echter zelf uitzoeken, want de ontstaanswijze van ‘Con todo el mundo’ is een pak interessanter. Het is wat je krijgt als je een wiskundelerares, een doorwinterde gitarist en een drummer die na zijn uren orgel speelt bij de lokale kerkband samen zet in een afgelegen gehucht.

Frontvrouw Laura Lee gaf nog wiskundeles toen zij en Mark Speer beste vrienden werden. Al snel merkte hij haar bastalent op en wakkerde het enthousiasme aan iedere keer als ze samen kwamen. Hij liet haar nummers horen waarmee ze op zijn basgitaar het meeste zou bijleren. Speer fikste met zijn toenmalige band Yppah een reeks optredens als support voor Bonobo. Een niet onbelangrijk detail was dat de groep op dat moment een bassist miste. Laura Lee leek een voor de hand liggende keuze en na de tour stopte ze als leerkracht: dit was wat ze elke dag wilde doen en ze besloten samen een band te starten. Speer lijfde de drummer van z’n plaatselijke kerkband Donald Johnson in en Khruangbin was geboren.

Een duidelijk omschreven doel is er nooit wanneer ze muziek maken. De invloeden variëren van de Thaïse psychrock-blog Monrakplengthai tot Iraanse pop. De naam van de band komt voort uit een obsessieve periode van alles wat met Thailand te maken heeft. Terwijl Laura Lee systematisch een Thais kookboek afwerkte, leerde ze Thais en een van de eerste woorden was khruangbin. Het betekent vliegtuig, dus meer dan de aangename fonetiek moet je daar niet achter zoeken. Johnsons achtergrond bracht een liefde voor gospel in het spel en de Mexicaanse roots van de bassiste bezorgde de naam van de tweede plaat. Wanneer haar opa haar vroeg hoeveel ze van hem hield, was hij enkel tevreden met het antwoord “con todo el mundo”. De gemeenschappelijke delers die hen al sinds het begin verbinden zijn echter r&b en soul. Al die wereldwijde impactfactoren worden geconcentreerd en gekanaliseerd in een desolate schuur in Burton. Ze staan erop dat elke noot van de muziek die ze maken hier opgenomen wordt. Op warme dagen kan dat met alle ramen en schuurdeuren open want de enige die ze daar kunnen storen zijn de koeien in de aanpalende wei (die trouwens ook te zien zijn op de cover van de nieuwe plaat).

Aangezien hetgeen wat uit die boerderij voortkomt even eclectisch is als alles wat er binnenkomt, is het moeilijk te vatten in een genre. Desondanks is elke nummer net als op het debuut heel typerend en duidelijk getekend door het Khruangbin-brandmerk. Het is even goed te vinden in trage opener ‘Cómo me quieres’ als in het opzwepende ‘Maria también’. Deze laatste is tevens een merker voor de r&b- en hiphopliefde van de band. De skeletbouw is sterk vergelijkbaar met die van Run-D.M.C.’s ‘Peter piper’. Het album is hoofdzakelijk instrumentaal en zanglijnen worden enkel toegevoegd als een nummer ‘erom vraagt’. De weinige woorden die gebruikt worden bieden de ene keer een vederlichte verlossing van het instrumentale, zoals in ‘Friday morning’. Absolute winnaar van deze plaat is ‘Evan finds the third room’. Hier zet het overtuigde YES!-geroep de onmogelijk te negeren dansbaarheid kilo’s kracht bij. Je krijgt bovendien de neiging om irritant vrolijk rond te lopen wanneer je dit bij het ontbijt luistert.

Inhoudelijk gezien moeten we iets verder zoeken door de tekstuele spaarzaamheid. Toch wordt met ‘Maria también’ een sterke boodschap neergezet. Het nummer en de bijhorende video vertellen en eren het verhaal van de relatieve vrijheid van creatieve vrouwen in Iran voor de revolutie in 1979. Anderzijds zijn de gitaarmelodieën vaak zo lyrisch dat ze voor zich spreken en woorden overbodig zijn om erdoor ontroerd te worden.

Khruangbin werd destijds Lion King-gewijs de hoogte in gestoken en aan de wereld voorgesteld op de ‘Late night tales’ van Bonobo. Laura Lee was namelijk toevallig weer in contact gekomen met Simon Green na de tour die ze samen gedaan hadden. We zijn hem eeuwig dankbaar dat hij haar toen gevraagd heeft waar ze mee bezig was en een van de grondbeginselen van Khruangbin aan de compilatie toevoegde. Er kan vandaag immers niet genoeg muziek zijn die onze samenleving vat in wat het in essentie zou moeten zijn en het tegelijk verbindt.

Khruangbin is zondag 10 juni aan het werk te zien op Best Kept Secret (tickets en info).