Hoewel Ital Tek al een hele periode onder de radar lijkt te zweven, is ‘Bodied’ ondertussen al zijn vijfde release op Planet Mu. Net als dat label valt de artiest niet meteen in een hokje te plaatsen. Zijn ouder werk zoals debuut ‘Cyclical’ kende een lichte cultstatus bij mensen die hun dubstep wat intelligenter wilden en doorspekt met invloeden uit UK Bass en IDM.

‘Bodied’ stapt daar uitdrukkelijk vanaf. Al vanaf opener ‘Adrift’ valt op dat de muziek heel wat introspectiever geworden is, maar daarom niet minder elektronisch. Op zich is dat al een opsteker, want heel wat producers vallen in de valkuil van het “weg van de dansvloer, recht naar ambient”-album. In de eerste helft van ‘Bodied’ vallen vooral de repetitieve, pulserende synths op die niet echt tot een climax hoeven te leiden, maar meer in een gelijkaardig universum bestaan als dat van bijvoorbeeld Koreless. Toch blijft de dansvloerachtergrond van Ital Tek aanwezig dankzij spaarzame bassen. Het eerste deel doet wat denken aan een soundtrack voor een dystopische sci-fi, en dan is op ‘Lithic’ en ‘Vanta’ de vergelijking met de OST van Blade Runner 2049 vaak niet ver weg.

Naarmate het album vordert, blijkt echter dat er meer en meer geopteerd wordt voor beats, en van de “soundtrack”-aanpak afgestapt wordt. Dat begint nog rustig met ‘Vanta’, maar vooral op ‘Hymnal’ komt de clubachtergrond sterker naar voor. Toch mikt Ital Tek niet op standaard 4/4-ritmes: een nummer als ‘Prima’ ligt, na een langzaam aanzwellende opbouw, meer in de lijn van wat ook bijvoorbeeld Kuedo doet met zijn producties. Op titelnummer ‘Bodied’ komen de twee kanten van Ital Tek uiteindelijk wel samen. Zowel tijdens de hypnotische opbouw en de relatieve climax is duidelijk een spel van ruimte en dynamiek aanwezig, waardoor een ingehouden kick in de tweede helft prominenter naar voor komt.

‘Bodied’ is op het eerste zicht een revolutie in de discografie van Ital Tek, maar uiteindelijk blijkt dat hij uit hetzelfde vat invloeden een ander soort songs heeft getapt. Toch weet het album door zijn dubbele aanpak niet volledig te overtuigen. Het basloze werk trekt je meteen in een fantasiewereld mee, maar eens je daar gesetteld bent, komen de net iets meer clubgerichte tracks je daar brutaal uithalen. Hoewel Ital Tek op zijn vijfde album nieuwe richtingen inslaat, lijkt het alsof hij moeilijk kan kiezen waar hij precies heen wil gaan.