Het is even stil geweest rond Kehlani, met uitzondering van een handvol singles en hier en daar een feature, zoals vorig jaar in Cardi B’s ‘Ring’ of Saweeties ‘ICY GRL’. Een mooie twee jaar na haar eigen langspeler ‘SweetSexySavage’ en vier jaar na ‘You should be here’, komt ze nu aanzetten met ‘While we wait’. Vernieuwen ten opzichte van haar twee voorgangers doet ze niet per se. Het project is een mooie bijdrage aan haar palmares, toch gaat onze voorkeur uit naar wat ze eerder uitbracht.

‘Footsteps’, dat de mixtape inleidt, is een mooie opener en meteen een hoogtepunt uit de negen tracks. Een nummer over een relatie met een haar in de boter, maar waar beide partijen elkaar toch graag zien. Kehlani en feature Musiq Soulchild hebben een duidelijke chemie. Niet alleen op vlak van stemgeluid zijn ze complementair, maar ook hun muzikale flow is perfect op elkaar afgesteld. Lyrisch staat ‘Footsteps’ ook stevig met zijn voeten in de aarde. Kehlani valt meteen met de deur in huis, wat een openheid creëert zonder onnodig hogere sferen op te zoeken en er doekjes om te winden. “Patience could’ve done us well/‘Cause I could tell that all we lack was presence/Then I would’ve fell, you could’ve helped” zingt ze. Zoals de titel, kan je elke stapje die de twee artiesten zetten volgen.

‘Too deep’ valt in tegenstelling tot zijn voorganger wat uit de boot: ‘Footsteps’ neemt je mee op een rit die r&b ademt, waardoor ‘Too deep’ wat goedkoop aanvoelt. Ook tekstueel overtuigt het niet helemaal. De herhaling van “too deep” voelt eerder aan als tijdvulling dan dat de Amerikaanse werkelijk een boodschap wil overbrengen. Kehlani herpakt zich echter in ‘Nunya’, de tweede single die voor de release van de mixtape uitgebracht werd. De artieste heeft het duidelijk naar haar zin en maakt haar status van bad b**ch weer helemaal waar. De Kehlani die onze harten veroverde met haar vorige twee projecten, tekent weer present.

‘While we wait’ kent een onevenwichtige start, maar vanaf ‘Morning glory’ heeft Kehlani weer grip op het genre dat haar zo bekend is. De persoon die we kenden van ‘You should be bere’ en ‘SweetSexySavage’ staat weer met de bast vooruit achter de microfoon. Van hevigere momenten, zoals in ‘Nights like this’, schakelt ze moeiteloos terug over op rustigere passages, zoals in ‘Butterfly’. Die soepele manoeuvres zorgen voor balans en een aangename luisterervaring die voor elk wat wils biedt.

Kehlani kent haar leest en dat toont ze moeiteloos gedurende negen nummers. Toch is er iets dat gehaast en te kort door de bocht aanvoelt. Waar haar vorige muziek telkens als een totaalspektakel aanvoelde, lijkt ‘While we wait’ eerder op louter het voorprogramma van een grootse show. Wat enerzijds positief is, want we snakken naar meer en het is duidelijk dat de zangeres het in zich heeft. Anderzijds is het eveneens negatief, want er is niet meer. Met het voorprogramma stopt ook meteen de gehele show.

De trend is tegenwoordig om een album af te ronden op een schuchtere tien tracks, maar hier hadden we graag wat meer om het lijf gehad. Wat niet wil zeggen dat dit geen genietbaar halfuur muziek is. Genietbaar, maar te weinig.