De muziek van producer Kaytranada (op zijn brievenbus staat Louis Kevin Celestin) is doorgaans even kleurrijk als uitgepuurd. De Canadees laat zijn Haïtiaanse roots resoneren in zijn drumbeats, die hinkelen over polyritmes en overdekt worden met warme chillwave-synths. De gastbijdrages op zijn debuut ‘99.9%’ waren even veelkleurig, met onder meer Anderson .Paak, Syd (The Internet) en Alexander Sowinski (Badbadnotgood). Dat was 2016. Op het nippertje van 2019 is er nu opvolger ‘Bubba’.

Mixen en lijmen lijken vanzelfsprekende eigenschappen van een dj/producer. Ook op ‘Bubba’ vloeien de opeenvolgende nummers zo naturel in elkaar over dat je niet doorhebt dat je al bij het volgende bent aanbeland. Niet dat Kaytranada bang is van witruimtes. Het aanstekelijke handgetrommel in ‘Do it’ wordt na amper één seconde abrupt afgebroken, om het daarna te verstoppen, terug op te bouwen en te laten samenvloeien in een heerlijke flow. Het knip-en plakwerk laat je achter met aangename verwarring.

De jonge producer weekt z’n house in een bad van funk en soul, zet het in de oven en overgiet het met boter. ‘Bubba’ is geen computergestuurd rapport. De ambachtelijkheid druipt ervan af, dankzij warme handtrommels en lofi synths die de verbeelding prikkelen. De features fungeren als discobolletjes in regenboogkleuren: ‘Need it’ met Masego vervlecht rhymes en ritmes, ‘Taste’ met VanJess verleidt met een catchy bas en ‘What you need’ met Charlotte Day Wilson mixt 80’s synths met zoete soul.

Af en toe verdrinken de zanglijnen in de groovy neerslag. Zo vervagen de stemmen in ‘Oh no’, ‘What you need’ en ‘Vex ho’ naadloos in het geheel zodat de tekst niet meer hoorbaar is. Zang is daar een instrument als een ander. ‘Bubba’ bevat geen filosofische boodschappen of scherpe pennenstreken. Veel vertelt het mantra in ‘GO DJ’ niet (“Can I get a ‘go DJ’? Go DJ.”). Een feest is het des te meer.

De opvolger van ‘99.9%’ knijpt iets minder dan een uur in je arm en vermindert z’n grip niet. De Canadees doet dit door koppig zijn eigen ding te doen. Hij liet zelfs hapklare singles ‘Chances’ en ‘Dysfunctional’ weg van deze tweede plaat. Dat we ze niet missen, zegt veel over de kwaliteit van de rest van de nummers.