Het is niet gemakkelijk om muziek te maken die door muziekcritici net na de eeuwwisseling ten dode werd opgeschreven nadat ‘Het Experiment’ het moest afleggen tegen emomuziek – denk onder andere aan cult classic ‘American football’. Maar dat is ook niet per se wat het Geraardsbergse Kassei wil doen met ‘MUUR’. Ze maken simpelweg muziek die juist voelt, zo omschrijven ze zelf, en plakken er voor de geïnteresseerden de sticker “kasseirock” op. Dat wérkt.

De band maakt door enkele kleine insteken een wereld van verschil en laat zich niet in de put vol sluimering duwen. Met zo’n klein detail begint de plaat ook: iemand lijkt het kanaal van een radio te verzetten naar een andere zender waarmee ‘Prak’ wordt ingezet. De single gaat van start als een standaard mathrock-deun met verschillende gitaren aan het woord die uitmonden in een geweldig samenspel. Het roept een soort nostalgische en bijna psychedelisch kantje op, met de nodige noise-invloeden in de tweede helft van het nummer. In ‘Waas’ en later ‘Vaal’ wordt die nostalgische lijn trouwens doorgetrokken door het heerlijke gitaarspel van Gowaart Van Den Bossche en Jeroen Speybroeck, waarna weer wordt geprutst met de radio. In dat tweede nummer horen we trouwens enkele garagerock-invloeden naar boven komen, wordt er naarstig op los gerifft en experimenteert de band volop met dronemuziek.

In de kortste track van het album, ‘Pertang’, speelt Kassei alles aan diggelen, een stevige maar nodige tempoversnelling na de twee dromerige nummers. Het gaat er in ‘Allicht’ eveneens ruig aan toe met enkele noise-invloeden die het robuuste karakter van de bands origine nogmaals in de verf zetten.

In afsluiter ‘Wand’ horen we voor het eerst de mensen uit de woonkamer die aan de radio zaten gekluisterd in een onverstaanbare taal tegen elkaar praten, een moeder en een kind, zo lijkt het. Daarna verschuift de aandacht al snel terug naar het viertal, dat mathrock en garagerock aan banden legt en voor het eerst z’n beste postrock bovenhaalt voor een meeslepend en massief einde.

Kassei wist dat het zich moest voorbereiden op een luisteraar die middenin zou afhaken bij het klassieke repetitieve geëxperimenteer en heeft dat op verschillende manieren, door kleine geluidsfragmenten of een scheut post-hardcore (‘Pertang’), weten te vermijden. De band maakt muziek met feeling en dat hoor je ook door de verschillende invloeden die op ‘MUUR’ worden gemengd en die uiteindelijk leiden tot een mooi samenhangend geheel.