De heer John Cale is een begrip, Al sinds hij bij The Velvet Underground speelde, is hij een zeer gewaardeerd muzikant, met een trouwe schare fans. De albums die de Brit maakte of producete zijn ondertussen niet meer te tellen. Bovendien is Cale nog niet uitgebloeid, onlangs verscheen ‘Shifty Adventures In Nookie Wood’.
Beginnen doet hij met ‘I Wanna Talk To You’, een simpel nummer opgebouwd rond een akoestische gitaar. Misschien is dit niet de meest diepgravende en gecompliceerde song, maar wel een aangename. Ook bij ‘Scotland Yard’ genieten we van de stem van Cale, de orgeltjes maken de song helemaal af, alleen de elektronische drums klinken een beetje te flets in onze oren. In ‘Hemingway‘ maken we ook kennis met een nummer met potentie, dat ons door de elektronica en de falsetto op het einde doet denken aan het bekendere werk van Peter Gabriël.
Dat Cale houdt van experiment is geen geheim. Op ‘Shifty Adventures In Nookie Wood’ laat hij bij sommige liedjes zijn stem drastisch elektronisch veranderen. Jammer genoeg zijn ‘December Rains’ en ‘Mothra’ – nummers die deze aanpak ondergingen – niet echt memorabel en zelfs een tikje irritant. Tijdens het laatste deel van de plaat verliezen we soms de aandacht, de songs hebben niet altijd het vermogen om ons bij de keel te grijpen. ‘Vampire Cafe’ en ‘Living With You’ springen er uit: het eerste is een rustig nummer doordreven van melancholie, het tweede bevat een leuke gitaarriedel, die een mooi einde van de cd had kunnen zijn. In werkelijkheid volgen er nog twee songs.
John Cale heeft in het verleden al vaak verrast en verwonderd. Van ‘Shifty Adventures In Nookie Wood’ zijn we echter verplicht te zeggen dat het gaat om een zeer matige plaat, die goede hoofdstukken bevat, maar tussendoor verwatert. Wel zijn we blij dat Cale nog altijd bezig is, op naar de volgende?
Album verdeeld door V2