Op de valreep kunnen we Joe Gideon & The Shark nog in de 2012-platenkast schuiven. Een portie rammelrock gaat er altijd gemakkelijk in, en dat is vandaag niet anders want het Londense broer-zusduo heeft een eigen stijl die zich gewoon voortzet op hun tweede plaat. Geboortes en sterfgevallen zorgden ervoor dat we er drie jaar moesten op wachten. Laten we hopen dat al dat tumult gezorgd heeft voor muzikale invallen.

Sinds 2009 is er weinig veranderd, broer Joe is nog steeds de verhaalverteller, gitarist en bassist van dienst, terwijl zus Viva alias ‘The Shark’ drums, toetsen en backings op zich neemt. Wie de band kent, weet dat aandachtig luisteren de boodschap is. Op ‘Freakish’ staan geen achtergrondmuziekjes, Joe Gideon schetst – nog meer dan vroeger – verhaaltjes in ware parlando-stijl. In ‘The Insignificant Bullet’ krijgen we nog een gezongen refrein, maar over het algemeen wordt er meer verteld dan gezongen. Naar het einde van de plaat gaat de groep echter wat melodischer te werk. In ‘Friday 13’ slaat Viva zowaar aan het zingen en dat kunnen we alleen maar aanmoedigen.

Dit alles wordt vooral ondersteund door marcherende rammelrock, hoewel we ook enkele verrassingen krijgen. In ‘Poor Born’ bijvoorbeeld krijgen we wat elektronisch experiment dat het duo niet misstaat. Als je hun vorige plaat wel kon smaken, gaat de nieuwe er ook gemakkelijk in. Voor anderen is het misschien even wennen, maar als je het tot tourbuddies van Nick Cave & The Bad Seeds en Archie Bronson Outfit schopt, kan je er zeker van zijn dat je je in de juiste richting begeeft.

Joe Gideon & The Shark Facebook

Album verdeeld door V2