Na het vrij onopgemerkte debuut ‘Mermaid’ komen Joan en haar Sailors met een nieuwe poging. ‘Home storm’ is een oefening in het scheppen van donkere meeslepende sferen, maar vergeet vaak de luisteraar mee te nemen op zijn eigenwijze tocht. De bedoelingen bij de band zitten nochtans goed. Een drang naar experiment, soms mooie lagen, verrassende songstructuren, gewaagde zang, al weet niets van dit alles echt een interessant geheel te vormen.
Opener ‘Tic Tac’ is meteen een voorbode op wat gaat komen. Muzikaal klinkt het allemaal wel oké, hoewel de zanglijnen vaak op de zenuwen werken en je het gevoel geven dat ze ter plekke uitgevonden worden. De Zwitserse Joan zingt niet enkel in het Engels maar wisselt in volgende nummers ook naar het Spaans en het Frans. ‘La realité’ is een traag slepend lied waarin gitaren wah-wahgeluiden maken en Joan een donkere Franse tekst zingt over een persoonlijk liefdesdrama. Klinkt allemaal wel mooi maar ook hier is het geheel helaas kleiner dan de som van de delen. Het is wachten op ‘Home storm’, de titelsong van het album, wanneer voor een eerste keer alles op zijn plaats valt. Het zoveelste opbouwende nummer op de plaat, met dat verschil dat je hier niet halverwege de bijna onbeheersbare behoefte krijgt om snel even door te spoelen naar de essentie. Jammer genoeg zitten we dan al aan het voorlaatste lied.
Toch weet het album nog te verrassen. Helemaal op het einde, na het laatste nummer, klinkt er nog een muzikale bonus track die je doet vergeten waar je je de afgelopen veertig minuten aan hebt zitten ergeren. Dromerige gitaren brengen kalmte, een heerlijke rust na een woelige tocht op Joans zeilboot.
Verdeeld door Little Jig Records