We leven in een tijdperk waarin elektronische muziek vaak hetzelfde klinkt en eenzelfde herkenbare klank moet hebben. Joakim was echter nooit iemand waar we één enkel label op konden plakken. Hijzelf wil iets maken dat ligt tussen Conrad Plank, Motown en Daft Punk. Het beste bewijs van dit alles zijn zijn drie vorige platen.
Op dit album is het niet anders. Sommige liedjes doen je denken aan de soundtrack van een low-budget Sci Fi film. In andere wordt er gebruik gemaakt van de sound van een piano die je terugvindt in het cabaret gebeuren. Nog andere roepen een zeer donker Iggy Pop sfeertje op, veel new wave en space disco geluiden ook. Toch is er één grote constante: ieder liedje op ‘Nothing Gold’ gaat over iemand die hij niet wil zijn of worden. Je voelt dat Joakim gegroeid is en meer diepgang zoekt in zijn liedjes. Hij weet perfect wat hij wil en dat hoor je duidelijk aan de sound van deze plaat.
Tenslotte vinden wij ‘Nothing Gold’ het meest toegankelijke, gepolijste, homogene album van allemaal. Niet alle liedjes zijn even geweldig, uitschieters zijn ‘Forever Young’, ‘Fight Club’ en ‘New How Love Life’. Deze aangename plaat bewijst nog eens dat Joakim de tegenpool is van de hedendaagse electro artiest. En daar houden wij van.
Album verdeeld door N.E.W.S