Het debuutalbum van Jessica Pratt was een verzameling nummers die ze doorheen de jaren had geschreven zonder de intentie om ze samen te bundelen op een cd. Toen haar evenwel de kans geboden werd dit wel te doen zei de singer-songwriter natuurlijk geen nee. Voor de opvolger van deze eerste langspeler lagen de verwachtingen dus anders: nu was er wel sprake van songs schrijven met het oog op een plaat. Hierdoor liet Pratt zich echter niet intimideren, en ze sleutelde rustig twee jaar lang aan negen liedjes die ze thuis zelf opnam. Op haar tempo, op haar manier en met veel zorg kwam een creatie tot stand die doordrongen is van eigenheid en uniciteit.
Ook op haar tweede worp zweert Pratt bij haar kenmerkende stem en een gitaar. Het label folk dat sinds het debuut vaak aan haar toegewezen werd, wordt nu echter minder evident. Pratt experimenteert verder met de mogelijkheden van haar zangkunsten die zowel ondersteund worden door als in dialoog gaan met haar gitaar. De gitaarmelodieën zijn ingenieus en levendig, maar klinken toch sussend en liefelijk. Haar stem klinkt nog nasaler dan voorheen waardoor je bij de eerste luisterbeurt even twijfelt of er geen effecten werden gebruikt om dat geluid te bereiken. Deze speciale maar zeer passende klank zorgt ervoor dat ze als artieste een sterk herkenbare en unieke sound heeft, wat enkel maar in haar voordeel kan spelen.
Zoals ze vroeger al durfde in nummers zoals ‘Dreams’ gaat Pratt nu nog vaker spelen met dissonantie; soms zeer uitdrukkelijk, wat bijvoorbeeld duidelijk naar voor komt in ‘Jacquelyn in the background’, waar ze opzettelijk valse tonen opzoekt’, maar soms ook subtieler, waardoor de zang niet altijd even evident vermengt met haar gitaargetokkel. Zo zorgt Pratt ervoor dat het instrument niet louter een rol als ondersteuning van het gezang toegespeeld krijgt maar er eerder mee op gelijke hoogte komt te staan.
‘On your own love again’ is een geheel, één groot werk dat gedurende twee jaar tijd is gerijpt en gegroeid. Als je de plaat bekijkt als een verzameling van losse nummers zou je wel eens teleurgesteld kunnen raken omdat Pratt niet al te veel variatie brengt in haar recept. Toch is het moeilijk om niet bevangen te worden door het unieke en zachte geluid van de muzikante. Met de eenvoud van een gitaar en een aparte stem wordt Jessica Pratt toch een artieste die uitzonderlijk genoemd kan worden.
Jessica Pratt speelt op 26 maart in de Botanique (info & tickets), op 11 april komt ze naar Paradiso in Amsterdam (info & tickets).
Album verdeeld door V2
