Op een volwaardige opvolger van Jeremih’s laatste album ‘All about you’ was het zo’n vijf jaar wachten. Die leemte werd weliswaar opgevuld door een ep in samenwerking met Shlomo, en enkele mixtapes. Desondanks verdween hij langzaamaan uit de spotlight. Anderen binnen het genre, zoals The Weeknd of Partynextdoor, groeiden en namen zijn plaats over.
Met ‘Late nights: the album’ probeert Jeremih zijn plaats aan de top te heroveren. Nu The Weeknd opgeschoven is naar een meer poppy en kuisere versie van r&b, lijkt zijn plek open te liggen. ‘Pass dat’, nummer twee op het schijfje, is alvast qua inhoud en kwaliteit sterk genoeg voor een troonpretendent. Starrah neemt het simpele en tegelijk o zo doeltreffende refrein voor haar rekening, en de slome beats doen de rest. Toch durft de artiest op het album ook afwijken van dat druggy succesrecept. ‘Actin’ up’ en ‘Paradise’ variëren bijvoorbeeld op dat geluid. Beide nummers zijn opgebouwd rond enkele simpele gitaarakkoorden, waardoor een sfeer gecreëerd wordt die niet zou misstaan op Justin Biebers ‘Purpose’. De songs kleuren echter te ver buiten de lijntjes, omdat ze de actuele hiphop van de overige tracks verlaten.
Gelukkig blijken dit de enige minpuntjes te zijn. De beat van ‘Oui’ lijkt getapt uit Cashmere Cats vat vol inspiratie, terwijl de snelheid opgedreven wordt. Verder ligt het tempo lager. Het kleurenpalet van de hoes suggereert dat eigenlijk al: de muziek voelt aan alsof die onder invloed van een behoorlijke hoeveelheid lean gecreëerd is. Daardoor valt vooral ook op hoe smooth Jeremih z’n vocals zijn. Nochtans overklassen de gasten vaak hun gastheer. Migos tonen bijvoorbeeld dat ze meer kunnen dan verses van maximum drie woorden brengen, Big Sean brengt een line die er zo over is dat het enorm grappig wordt (iets met een kont en vingers) en ook Future toont waarom 2015 een topjaar voor hem was.
‘Late nights: the album’ kabbelt gestaag en bedwelmend verder, waardoor het soms goed is dat de verschillende gasten de aandacht weer volledig naar de muziek trekken. De meeste songs zijn van eenzelfde hoog niveau, maar af en toe mist toch die kleine vonk inspiratie.
