Isolde Lasoen, ‘s lands favoriete percussioniste, staat al jarenlang bekend als sidekick van menig Belgisch artiest. Op haar debuut ‘Cartes postales’ treed ze echter zelf in de spotlights en ze kiest resoluut voor het voorplan.

“Debuut” is in dit geval een ambigue benaming. Isolde kwam reeds in 2014 naar buiten als solo artieste met de ep ‘L’inconnu’. Waar haar draai aan Franse chanson toen nog incompleet aanvoelde, heeft Isolde op ‘Cartes postales’ eindelijk haar gevonden stem verfijnd.

Met ‘Ouverture’ wordt al meteen een uitgesponnen symfonisch startsein gegeven van wat een ode is geworden aan de muzikale helden van Isoldes helden. Afwisselend in het Engels, maar toch voornamelijk in het Frans, evoceert ze een zomerdag in de Provence. Intiem en gelaagde chanson gaat samen met orkestrale bombast. Een kruising tussen Zuid-Frankrijk en vintage James Bond-films.

Dat klinkt als de blauwdruk voor wat een heel gesuikerd cliché zou kunnen worden. Zo voelt de tekst van ‘Pas d’amour, pas de retour’, nog sterk aan als de de gesimplificeerde chanson die we van ‘L’inconnu’ kennen. Het geheel wordt gelukkig geserveerd met zulke prachtige arrangementen dat dit amper opvalt. Ze flirt soms met het cliché, zonder ooit in kitscherige herkauwing te vervallen.

Ook op het swingende ‘Road n°1’, zijn de inspiratiebronnen van Isolde nooit ver weg. Op deze vette knipoog naar de yé-yé en bubblegumpop van de jaren 60 steekt Isolde haar bewondering voor grote dames als Françoise Hardy of France Gall niet onder stoelen of banken. De hoogtepunten van de plaat zijn echter de nummers waar Isolde de hommage ontstijgt, en ze gewoon zichzelf is. Het nummer ‘Hurt’ vormt daar een intiem en persoonlijk hoogtepunt van.

‘Cartes postales’ druipt dan wel van de pastiche, maar om de plaat af te doen als een louter eerbetoon aan Gainsbourg en consorten zou te weinig eer zijn. Daarvoor is het unieke stempel van Isolde te sterk aanwezig. We onthouden voornamelijk haar sterke arrangeercapaciteiten. Die komen integraal tot uiting op het magistrale slotakkoord ‘Somewhere far away’, een prachtig uitgesponnen nummer dat een uitroepingsteken plaatst achter dit sterk debuut.

Isolde stelt op 1 november haar debuut voor in de balzaal van de Vooruit (info & tickets). Daarna trekt ze langs de rest van de Vlaamse zalen; een volledig overzicht vind je op haar Facebook-pagina.