Bandcamp loopt over van albums en mixtapes die opgenomen zijn op slaapkamers komende uit elke denkbare hoek van de wereld. Het is nooit zo gemakkelijk geweest als nu om muziek te kunnen maken en delen met anderen. Het aantal DIY-muzikanten die tegenwoordig onder de noemer ‘bedroom pop’ vallen is haast niet meer te tellen. Des te moeilijker is het dus geworden om als artiest op te vallen tussen al die metgezellen. Jay Som heeft het de afgelopen jaren in ieder geval voor elkaar gekregen.

Melina Duterte (echte naam) vinkte alle vakjes af om haar muziek als ‘bedroom pop’ te bestempelen. De artieste postte haar eerste collectie nummers in 2015 op Bandcamp – een jaar later heruitgebracht bij Polyvinyl als debuutplaat ‘Turn into’. Die had ze volledig gezongen, geproducet, gemixt en gemasterd. Daardoor kwam ze in het voorprogramma van onder andere Mitski en Japanese Breakfast terecht, wat de hype rond haar muziek enkel deed accelereren. Met de aandoenlijke en intieme shoegaze/rammelpop van debuutplaat ‘Everybody works’ kon Jay Som die hype meer dan verzilveren. Het was een volwassen, doch speelse maar vooral frisse plaat waarmee ze zich als bedroom pop-artiest wist te onderscheiden van haar peers.

‘Anak ko’ –  Tagalog voor ‘Mijn kind’, hoe Jay Soms moeder haar berichten aan haar dochter altijd afsluit – breidt het dromerige aspect van ‘Everybody works’ uit tot enkele nieuwe hoogtepunten. Zo wisselt de Filipijns-Amerikaanse de bus in voor een glanzende ‘Superbike’, waarmee ze haar vrijheid omarmt in een nummer zo expansief dat ze nog nooit heeft laten horen – het is dan ook geïnspireerd op een tripje die de artieste nam naar Joshua Tree. De geweldige tweede helft van ‘Devotion’ laat je eveneens in hetzelfde bedje wegdrijven.

Elders is de kleurrijke dagdagelijksheid van ‘Everybody works’ echter niet ver weg, dan wel meer aangekleed. Duterte’s dromen van Whole Foods-winkeldiefstallen in ‘Nighttime drive’ klinken als vanouds intiem, maar de strijkers geven het een frisse wending. ‘Tenderness’ laat Jay Soms sociale media-ergernissen ook meer aandoenlijk klinken dan als alwéér een anti-socialemediakrietiekje. Met het titelnummer toont Duterte dat ze ook niet vies is van een experiment – zonder zinderende gitaar- en baslijnen uit het oog te verliezen.

Hoewel het kleurenpalet soms wat bleekjes lijkt (‘Peace out’, ‘Crown’), zit Jay Som met ‘Anak ko’ in een soort goldilocks-zone voor tweede platen. Ze doet niet exact hetzelfde als op haar debuut, maar slaat ook geen ballen mis met risico’s om zichzelf te kunnen onderscheiden van anderen. De veranderingen tegenover Duterte’s ouder werk zijn merkbaar, en opvallen doet ze met genuanceerde en intieme songwriting die haar al sinds het begin typeert.

Jay Som komt ‘Anak ko’ voorstellen in de Botanique op 16 november (info & tickets).