Met reeds twee goed onthaalde albums op hun naam kunnen we Inhaler geen nieuwkomer meer noemen noemen. De Ierse indierockband werd lang gedoodverfd als dé opvolger van U2, mede door het feit dat frontzanger Elijah Hewson de zoon van is. Toch weet de groep op hun nieuwste plaat – eindelijk – los te komen van deze vergelijking. Toegegeven, de gelijkenissen zijn zeker terecht. Inhaler is er echter in geslaagd om een geheel eigen plekje op te eisen met de nieuwe plaat.

‘Open Wide’ barst van de externe invloeden, uit alle uithoeken van het muzikale universum. Zo doen ‘Eddie in the darkness’ en ‘X-ray’ ons qua energie denken aan Depeche Mode. Slotnummer ‘Little things’ voert ons dan weer terug naar de jaren negentig. De beginnoten van het nummer zouden zonder problemen een intro geschreven kunnen zijn van The Cranberries. In ‘Billy (yeah yeah yeah)’ menen we dan weer even een soort mannelijke versie van London Grammar aan het werk te horen. Qua songstructuur eerder melancholisch en donker, hoewel er toch een bepaalde ritmiek in het nummer sluimert.

Verder lijkt ‘A question of you’ de titelsong van een typische Amerikaanse sitcom. Inhalers licht melodramatische refrein, gecombineerd met de achtergrondzangeressen, zou prima passen bij het o zo gekende sleutelmoment in de serie. Een plotse regenbui, net op het moment dat het hoofdpersonage een emotionele doorbraak kent – fans van het genre weten ongetwijfeld wat we bedoelen. Qua zang deed Hewson ons op het nummer wat denken aan het timbre van Harry Styles. Al moest de frontzanger hier naar ons aanvoelen iets te veel op zijn stem drukken.

Ten slotte verdient ‘Little things’ nog als verrassing van het album. Waar de frontzanger gedurende het hele album eerder de hogere regionen van zijn stem tentoonspreidt, klinkt er aan het begin van het laatste nummer plots een diepe stem uit de microfoon. Impressionant is het juiste woord hier. Je zou bijna denken dat iemand anders aan het zingen geslagen is.

Kortom, Inhaler gedraagt zich op dit album als een ware kameleon. Invloeden uit de alternatieve jaren negentig combineert de band moeiteloos met de hedendaagse popmuziek. Kwatongen zouden durven beweren dat de boys oude wijn in nieuwe vaten willen steken. Dat is niet helemaal terecht. Hoewel elk nummer uniek is en z’n eigen identiteit kent, voelt het album toch coherent aan. De Ieren hebben binnen elk genre dat de band aanhangt er hun eigen ding van gemaakt.

Op 9 mei stelt de band hun nieuwe album voor in de Lotto Arena (tickets & info).