Die dag verloor een bestelwagen zijn lading in de favelas van Rio de Janeiro. Gebroken vinylplaten van Miles Davis’ ‘Around the corner’ lagen verstrooid over het wegdek en bewoners graaiden naar de als ufo’s in hun leven terechtgekomen stukken Miles. Straatkinderen wierpen met heel gebleven exemplaren als een alternatieve frisbee. Scherpe stukken gebroken plaat bleken bruikbaar als mes voor de plaatselijke boefjes. Het zwarte materiaal werd naar hartelust naar de hand gezet en leende zich tot de meest uiteenlopende, creatieve toepassingen. Eén jongen echter had de moed stukjes lp bij elkaar te scharrelen en aan elkaar te lijmen. Het resultaat klonk heerlijk verminkt.
In de 19de eeuw fulmineerde architect Louis Cloquet tegen zijn collega’s die het verleden bijeensprokkelden tot een eclectische bouwstijl, een Korinthisch kapiteeltje hier, een barok krulletje daar, byzantijnse koepels op gotische spitsbogen. Beter was het één stijl te kiezen en zich vervolgens strikt daaraan houden, aldus Cloquet. Eén ding is zeker: als muziekrecensent in deze eeuw zou hij een belachelijk figuur geslagen hebben. Spotify katapulteert hiphopreclames tussen een plaat van Thelonious Monk. Cecil Taylor en Flying Lotus zijn slechts een muisklik van elkaar verwijderd. Onze koptelefoon kleeft steevast een beat op het geluid van de straat.
Eclectisme blijkt onvermijdelijk en dat geldt des te meer voor de jazz. Vele malen door valse profeten dood verklaard, slaat deze octopus des te levendiger zijn tentakels uit naar andere genres. Zo ook voor Ifa y Xango, jazz is voor hen slechts een springplank naar het onbekende, een uitvlucht voor exploratie. Een flard drum ’n bass wordt door een Ligeti-klankveld opgeslorpt. Tropische grooves verzwelgen in noise. Albert Ayler jivet met Carlos Santana.
Ifa y Xango is een samenzwering tussen Braziliaanse en Belgische jazzmusici. Wie hierbij denkt aan de gezellige smooth latin jazz bij de barista, zal zich verslikken in zijn cappuccino. Verschillende achtergronden vormen hier het speelveld om elkaar op het scherpst van de snee uit te dagen. Rockend en jammend, prikkelt dit schijfje onze oren uit.
Een delicate, naïeve potloodtekening siert de hoes van ‘Twice left handed \\ shavings’. Omhoog kringelende wolken verduisteren een zwarte zon. Het tafereeltje is even dreigend en broeierig als de roekeloze improvisaties van dit tentet. Flarden van wat misschien ooit melodieën hadden kunnen zijn, worden vakkundig verborgen achter noisey uithalen en tegendraadse grinta.
Net als bij het interpreteren van de hoes, is het bij het luisteren van dit schijfje zoeken naar een concrete houvast in de schijnbaar structuurloze ideeënstroom. Wie speurt naar sleutels, zal vooral veel genot aan de zoektocht te beleven. Het is een trip van chaos naar orde en weer terug, Miles verdwaald in de Favelas.
Ifa y Xango live aan het werk zien kan binnenkort in Brussel (05.03, Station Brussel-Congres, info & tickets), Rijkevorsel (13.03, De Singer, info & tickets) en Antwerpen (14.03, De Centrale, info & tickets)
Bandcamp en website Ifa y Xango
Album verdeeld door de band en online te beluisteren.
