Met ‘I don’t live here anymore’ heeft The war on drugs’ hun opvolger voor ‘A deeper understanding’ uit 2017 uitgebracht. Hoewel het album veel gelijkenissen heeft met zijn voorganger, slaagt de band het toch boeiend te houden door de hoogstaande kwaliteit.

De ingrediënten van het vorige album waren vooral traag opgebouwde nummers, catchy hooks en simpele riffs. Die elementen zien we ook hier opnieuw opduiken. Zo wordt ‘Harmonia’s dream’ vergezeld van aantrekkelijke synths en een gitaarhook die weinig aan de verbeelding over laat. Elders geniet ‘Chance’ een erg gelaagde opbouw. ‘Victim’ heeft dan weer een heerlijke combinatie van piano en upbeat instrumentatie.

Frontman Adam Granduciel is overigens een grote Bob Dylan-fan en keert maar al te graag terug naar de glorie van toen. Op ‘I don’t live here anymore’ beschrijft hij dat hij lang geleden met zijn geliefde een concert van de man bezocht. ‘Old skin’ begint dan weer met een citaat uit Dylan’s ‘Shelter from the storm’.

Toch wijken de teksten op het album totaal af van Dylan’s stijl. Vaak gaat de tekst heel langzaam vooruit. Dit komt enerzijds omdat Granduciel zijn woorden rond de instrumenten ophangt in plaats van omgekeerd. Hij laat de instrumenten hun ding doen en houdt de woorden heel lang aan, waardoor ze ondergeschikt worden. Anderzijds herhaalt hij woorden die hij uitspreekt dikwijls. Zo komen woorden als “Dream” en “Lost” frequent voor, zelfs binnen hetzelfde nummer.

Doordat de tekst zo ondergeschikt lijkt en de nummers laagje per laagje uiterst grondig zijn opgebouwd, voelen de nummer volumineus aan. Met hun langzame synths, theatrale gitaarriffs en rustige tempo voelt de muziek heel tastbaar aan. Het is bewonderenswaardig te noemen dat de band met zo simpele en gemakkelijk verteerbare nummers hier in slaagt. Dat komt mede doordat de nummers met grote precisie en perfectionisme zijn opgebouwd.

Met ‘Occassional Rain’ heeft de band een heerlijk slotnummer weten te voorzien. Het nummer gaat over het alledaagse; over de regen die af en toe valt. Het geeft de perfecte setting weer om naar een The War On Drugs-album te luisteren: gezellig binnenskamers en mijmerend door het raam kijkend met een geliefde. “Ain’t the sky just shades of gray /Until you seen it from the other side? / Oh, if loving you is the same / It’s only some occasional rain”, zingt Granduciel onder een constante drum en enkele simpele gitaren. Het leven moet niet moeilijk zijn, simpel kan ook.

The War On Drugs speelt op 23 april in het Sportpaleis (tickets & info).