Het Frans elektro duo Justice is na 8 jaar terug met hun vierde plaat ‘Hyperdrama’. Naar eigen zeggen is het opnieuw een disco plaat geworden die ze in een andere verpakking hebben gestoken. Hun caleidoscopische benadering van het genre maakt echter dat er van herhaling geen sprake is. Met een gepolijste sound en misleidende aanpak doet Justice op ‘Hyperdrama’ wat het altijd al deed: eigenzinnig zijn.

Xavier de Rosnay en Gaspard Augé staan al van bij hun debuut gekend om hun provocatieve aanpak. Zo was er bijvoorbeeld de videoclip met bendegeweld door jonge tieners (‘Stress’). Een podium vol Marshall-versterkers naast de DJ-booth plempen is enkele jaren eveneens hun backdrop geweest. ‘Master of puppets’ en ‘Killing in the name of’ door hun elektroset mixen danwel pop-bangers (‘D.A.N.C.E.’) en space-disco (‘Safe and sound’) maken, hebben ze eveneens op hun conto staan. Ze staan al enkele jaren garant staan voor visuele en auditieve spektakelstukken op het podium. Die lijn van tegendraadsheid trekken ze door op ‘Hyperdrama’. Of toch niet?

Justice bekomt met single ‘One night/all night’ wat ze eigenlijk niet beogen. In interviews geven de heren namelijk te kennen dat ze nooit mikken op radio- of clubgevoeligheid. Dat één van hun twee samenwerkingen met Tame Impala’s Kevin Parker hen meteen een wereldhit rijker heeft gemaakt, is niet geheel verrassend. Het is zo eentje dat deze zomer waarschijnlijk meermaals per dag ergens voor een DJ-booth in De Schorre zal te horen zijn. Het zoete, van effecten voorziene, stemgeluid van Parker combineert nu eenmaal goed met de gestileerde disco beats van Justice. Voeg daar nog een vleugje 90’s scherpe house synths en een beat die knipoogt naar dat andere Franse elektro duo aan toe. Je weet dat je aan crowd pleasing doet terwijl je er eigenlijk geen behoefte aan hebt. 

‘Hyperdrama’ mag dan wel hun meest verfijnde plaat zijn. Rosnay en Augé blijven meesters in de misleiding. Simpel gezegd is het een disco-plaat met geluiden uit de techno-, hardcore- en Chicago house-scene. Hun fascinatie voor euforie, melancholie en het letterlijk en figuurlijk opzoeken van de ‘ruimte’ maakt dat je meer dan enkel oorwurmen mag verwachten. ‘Muscle memory’ zou zo uit de soundtrack van een space-game uit begin jaren ‘90 kunnen komen. De track is daarmee van een heel ander allooi dan de tracks waaraan Parker deelneemt.

Toch typeert het de vibe van ‘Hyperdrama’ waarbij Justice op zoek gaat naar een stukje muziek waarin je eindeloos in wil blijven hangen. Elke track beoogt een soort transcendente kern waarbij de bubbel er rond van vorm en kleur wisselt. Verder vloeit ‘Muscle memory’ via het ruimtelijke overgangetje ‘Harpy dream’ naadloos over in ‘Saturnine’ waarbij zowel de gitaarlijn als de zwoele stem van Miguel de luisteraar in een uitvlucht sleurt waar je met plezier in verdwijnt. En dan laten we nog even de heerlijke baslijn buiten beschouwing. 

‘Hyperdrama’ is geen tegendraads album, daarvoor klinkt alles te hoogwaardig en soms glad. De stekels en scherpe kanten zijn subtieler. Zoals in ‘Explorer’, dat duistere vintage game-sounds als smaakmaker voor ijzige house gebruikt. Met het invallen van Connan Mockasin’s stem kan de lichtheid alweer tussen de kieren binnenvallen. Thundercat zorgt in ‘The end’ dan weer voor een soortgelijke balans tussen venijn, melancholie en aaibaarheid. Justice laat meer dan eens uiteenlopende werelden clashen. Van zodra je hooked bent aan een bepaalde vibe weet je al dat je snel een ander deeltje van hun universum zal betreden. Dat ‘Moonlight rendez-vous’ (zachte, ambient jazz) en ‘Incognito’ (disco house) tegenpolen lijken en toch de juiste feel hebben om broederlijk hebben om op dit album te schitteren, is knap.

Trouwens wie kent ‘Mentasm’ van Second Phase (Joey Beltram & Mundo Muzique) nog? Een nummer dat uitkwam op het legendarisch Belgisch R&S label. Via hen werd het befaamde ‘Selected ambient works 85-92’ van Aphex Twin uitbracht. Het platenlabel verbond house, techno en hardcore met elkaar. Indien je uit de lucht komt vallen, geen nood. ‘Generator’ (check de provocatieve clip op YouTube) laaft zich aan deze inspiratiebron en werpt ons terug naar één van de beste slechtste films ooit: ‘Mortal Kombat’. ‘Generator’ is het niet kunnen kiezen tussen uitersten om er dan maar een gemeenschappelijk verhaal rond  te bouwen. Het nummer vraagt om luid door boksen te jagen en behoort tot het meest agressieve geluid dat Justice reeds uitbracht.

Al gebeurt slaan niet zonder te zalven. Het nummer slaat bruggen tussen hardcore techno en jawel, spacey disco. Opnieuw weten de lepe Fransen het nekvel van de beer vast te grijpen voor hij verkocht is. Nog niet bekomen zit ons hoofd alweer in de wolken met ‘Afterimage’ waar de Nederlandse RIMON het mooie weer maakt. De track zorgt ook hier dat we alweer moeiteloos rond de vingers van twee Franse veertigers staan te dansen. 

Muzikaal is ‘Hyperdrama’ niet alleen divers. Het doet onze zintuigen zelfs wankelen. De lijn tussen computer geproduceerde geluiden en instrumenten is namelijk zo vervaagd dat we nooit met zekerheid kunnen zeggen wat we nu eigenlijk horen. Justice profileert zich hiermee als experten in de muzikale illusie. Het opzoeken van tegenpolen en grijze zones zal niet voor iedereen even behapbaar zijn. Justice speelt zowel op veilig als zoekt het de kantjes op. Hierdoor zal een groot publiek gewonnen zijn door verschillende nummers. Al vermoeden we dat weinigen geheel overstag zullen gaan voor de plaat. ‘Hyperdrama’ is op vele vlakken als een spiegelpaleis betreden waarbij het plezier om verloren te lopen en verstrikt geraken voorop moet staan om voldaan te zijn. Ben je bereid om je gewillig over te leveren aan de grillen van Justice? 

Justice headlinet op zondag 21 juli Dour (tickets & info).