Is ‘Clear Crystal Air’ van Horses echt een debuut? Die vraag spookte meteen door ons hoofd na het beluisteren van de nochtans eerste langspeler van Bert Vliegen. De plaat klinkt te gelikt, te gepolijst om het product te zijn van een eenentwintigjarige muzikant. Van prille twintigers verwachten wij geknutselde structuren, overdreven emoties of toch tenminste het soort experimentjes waar ze twintig jaar later niet meer durven naar luisteren.
Niets van dat alles voor Horses: als Vliegen niet Bright Eyes-gewijs solo over oude liefdes zingt zoals op ‘Twins’ en ‘White Lake’, dan schippert zijn band perfect tussen de moderne americana van Phosphorescent en het aanstekelijke van The Magic Numbers. We worden er triestig opgewekt van, vooral als de songwriter met vochtige ogen en ingehouden glimlach naar de toekomst lijkt te kijken. “I’m growing darker / and that’s okay” op ‘Dark, Darker’, “She broke her collar bone / said something about sticks and stones / and kept on swimming” op ‘Avalanche Kid’ en “I had a nice dream last night / but I still miss you” op ‘Saint John’ zijn een paar simpele voorbeelden die dankzij zijn weemoedige stem een mes diep in ons hart staken.
‘Clear Crystal Air’ is het dagboek van een ziel die opgroeide tussen een lach en een traan, geen harde porno en Tarantino maar boeken van Steinbeck en films van Wes Anderson. Op dit moment blinken sommige nummers wel nog zo fel dat het pijn aan de ogen doet. Als Bert Vliegen leert oppassen niet te blijven schuren aan een werk tot er niets meer overblijft, heeft hij een goede kans uit de oubliette van de muziekwereld te ontsnappen. Wat een geluk dat het nog maar een debuut is.
Horses speelt deze week in het voorprogramma van Warpaint (AB, 02.11, info & tickets), begin 2014 speelt de groep in Opwijk (Nijdrop, 13.02, info & tickets).
Album verdeeld door Pias
