Rock en dance met elkaar verbinden was ooit revolutionair en gedurft. Midden jaren ’00 tastte Holy Fuck vol experimenteerdrang de grenzen en mogelijkheden af die de combinatie van gitaren, tape en modulaire synthesizers te bieden had. Op vijfde plaat ‘Deleter’ grijpen de Canadezen terug naar de invloeden uit hun jeugd. Centrale inspiratie voor de band was Electric Circus, een live opgenomen televisieprogramma dat zich doorheen de jaren negentig specialiseerde in dance. Zelf vonden ze die muziek bij momenten verschrikkelijk, en dus hebben ze geprobeerd om zelf een plaat te maken die een eigentijdse draai geeft aan de succeselementen van die klassiekers. Het resultaat is een gewaagd maar geslaagd experiment.
Wat meteen opvalt zijn de vermeldingen van Alexis Taylor (Hot Chip), Angus Andrew (Liars) en Nicholas Allbrook (Pond) op de tracklist. Ze vallen alledrie te plaatsen op verschillende randjes van het alternatievere dance-spectrum. Het is Holy Fucks verdienste dat die kenmerkende stemmen zo vervormd worden dat ze niet alleen opgaan in het klankenpalet van ‘Deleter’, maar tegelijkertijd niet met alle aandacht gaan lopen. Instrumentaal gebeurt hier nog steeds het meest interessante. ‘Free gloss’ is een discobanger die tien jaar geleden bij DFA Records uitgebracht had kunnen worden, terwijl ruimterocker ‘Near mint’ doet denken aan ‘Star roving’ van Slowdive. Als we dan meegeven dat ‘San Sebastian’ aan dezelfde noiserock-baxter als landgenoten Suuns heeft gelegen, leidt dat al vlug tot de diagnose ‘eclectisch’. Iets waar voorganger ‘Congrats’ (en bij uitbreiding de hele discografie van de band) ook al aan leed.
‘Deleter’ is veel, maar niet verwarrend. Op dat vlak onderscheidt Holy Fuck zich hier opvallend nadrukkelijk van landgenoten Battles. Beide bands hebben lak aan conventies en stijlnormen, al klinkt dat in het geval van Battles bij momenten als een vermoeiende koppigheid. Holy Fuck bewaart de balans beter, en is duidelijk met een frisse start aan deze plaat begonnen. “I’d like to scrap all of this / Start all over again” motiveert Alexis Taylor in albumopener ‘Luxe’ de keuze voor de albumtitel. De oorspronkelijke vocals werden in de vuilbak gemikt en op aanraden van Kieran Hebden (Four Tet) werd Taylor ingeschakeld. Hij nam de vocals niet toevallig tijdens oudejaarsnacht op in de opnamestudio van Jack White, een moment in het jaar waarbij wel meer mensen het idee hebben dat ze hoofdstukken kunnen afsluiten.
Dat is veel overbodige info, iets waar ‘Deleter’ zich niet aan schuldig maakt. Hoewel nummers zonder sanctie de vijfminutengrens mogen overschrijden, doen ze dat nooit zonder meerwaarde – al is het maar om je niet vroegtijdig van de dansvloer te jagen. Holy Fuck heeft de reputatie om live nog heftiger te werk te gaan, waardoor je maar beter voldoende gehydrateerd bent wanneer ze het stuiterende ‘Deleters’ of het nijdig aanzwellende ‘Moment’ inzetten. Enkel ‘No error’ had van ons gewist mogen worden, al doet de titel uitschijnen dat het zeer bewust bewaard is gebleven.
Wegblazen doet ‘Deleter’ niet – daarvoor prevelen we de bandnaam te weinig tijdens het luisteren. We krijgen wel goesting om ons te verliezen in een donkere club, en dat is hier het meest welkome resultaat mogelijk. Wachten tot vrijdag 24 april: dan speelt Holy Fuck in Trix (info & tickets).
