Het ziet ernaar uit dat we op het einde van dit jaar een apart lijstje kunnen opstellen met lockdownplaten. Charli XCX gaf in mei al het goede voorbeeld, en sindsdien werden de ene na de andere ep, mixtape of losse single uitgebracht die met beperkte middelen en tij gemaakt was. Nu zijn die beperkingen op zich geen hindernis voor lofi-rockers als Cloud Nothings, al mist ‘The black hole understands’ toch een laagje vernis om echt uit te blinken.

Cloud Nothings begon meer dan tien jaar geleden als soloproject van Dylan Baldi. Na enkele rommelige albums maakte de band voor het eerst echt indruk bij liefhebbers van rammelende altrock met ‘Attack on memory’. Op opvolger ‘Here and nowhere else’ liet Baldi zich voor het eerst van zijn meest poppy kant horen in afsluiter ‘I’m not part of me’, en het is dat nummer waaraan dit ‘The black hole understands’ het vaakst doet denken. Alleen botst die catchyness met de rauwe productie van deze zevende officiële Cloud Nothings-plaat. Baldi werkte, net als eerder op de jazz-improvisatie ‘Blessed repair’, enkel samen met drummer Jayson Gerycz bij het maken van dit album. De twee namen apart hun muziek op, waarna Baldi alles samenplakte met GarageBand in z’n homestudio. Zonder producer, zonder label: gewoon twee bevriende muzikanten die iets wilden maken.

‘The black hole understands’ kan daardoor gezien worden als een terugkeer naar de roots van een muzikant die doorheen de jaren een betere songschrijver is geworden. ‘An avarage world’, ‘A weird introduction’ en ‘The mess is permanent’ zijn stuk voor stuk aanstekelijke indierock met enkele van de beste melodieën die Baldi al schreef, terwijl de rauwe energie van ‘Tall grey structure’ verder bouwt op de verschroeiende gitaarmuur van vorige plaat ‘Last building burning’. Het komt door de rommelige productie helaas minder hard binnen, een gevoel dat het hele album lang de luisterervaring overheerst.

Natuurlijk is een nieuwe Cloud Nothings-plaat goed nieuws, al zat hier hoorbaar meer in. ‘The black hole understands’ is niet actueel of urgent genoeg om een release tijdens deze rare periode af te dwingen, en had gerust nog even kunnen rijpen. Met wat meer geduld, middelen en muzikanten zou dit waarschijnlijk een veel rijker en indrukwekkend album geweest kunnen zijn. Wie weet verschijnt er in de toekomst alsnog een “echte” studioversie, en wordt deze als demo-versie gelabeld. Momenteel is ‘The black hole understands’ de schokkerige videochat met slechte geluid- en beeldkwaliteit. Wij wachten op een weerzien in levende lijve.