Dat de aapjes van 30.000 Monkies een gevoel voor fijnzinnige albumtitels hebben, bewezen ze eerder al met ‘Somewhere over the painbow’ en ‘Womb eater wife beater’; titels die aangeven dat we hier niet spreken over muziek die gezellig tijdens kerst met schoonmoeder Connie beluisterd dient te worden. Nu brengt de groep ons meer van dat met ‘I ate myself to grow twice as big’. De goesting om deze band opnieuw live aan het werk te zien, verdubbelt eveneens tijdens het luisteren.

Je wordt meteen met de neus op de feiten gedrukt met ‘MelÆna’:  de term noiserock, zoals de band zijn muziek zelf omschrijft, is een behoorlijk understatement. We horen pure, melodieuze agressie, ook wel eens post-hardcore genoemd: loeiharde drums met de nodige tempowisselingen, vervormde gitaren… Alles erop en eraan. En misschien nog het belangrijkste: het zit allemaal strak.

De vocals, onderhevig aan een aantal tot nader order nog niet geïdentificeerde effecten, doen een beetje denken aan het keelgeluid van een gemartelde demoon, om nu maar een duister, fictief wezen te noemen. Het klinkt alleszins lelijk en obscuur: exact waar we naar verlangen bij dit soort muziek. Ze doen de luisteraar net niet in angstzweet uitbreken, iets dat wel gebeurt tijdens de (vaak korte) intermezzo’s waarin er enkel een angstaanjagende gitaarriff te horen is. Gevoelsmatig schurkt het album zo tegen de stoner doom van Electric Wizard aan en ook de Nazgûls van Sunn O))) vertoeven ergens in de buurt.

Tijdens ‘Mountainesque II’ begint onze aandacht wat weg te glijden. Het is het vierde nummer op rij met exact dezelfde recepten. Gelukkig moeten we na afloop van die song de plaat omdraaien om over te gaan tot de b-side, waarin de synths hun intrede doen. Ze geven het donkere karakter van de muziek nog een extra dimensie. ‘Apollo 10’ voert ons naar de duisterste uithoeken van de kosmos, waar we claustrofobische paniekaanvallen moeten ondergaan, heerlijk. ‘Mountainesque I’ is eveneens een dijk van een nummer met de nodige afwisseling en de ellendig lange slotsong ‘Juice’ past perfect in het plaatje. Een album als dit mag géén happy end kennen.

30.000 Monkies heeft zo met ‘I ate myself to grow twice as big’ een derde pareltje afgeleverd en bewijst daarmee tot de top van de Belgische noise-scene te behoren. De band is klaar om in de voetsporen te treden van Electric Wizard en Sunn O))) op de Cannibal Stage van Dour.

Album uitgebracht door Consouling Sounds

30.000 Monkies is binnenkort onder meer te zien in het Sinxen Sunday Cinépalace in Kortrijk op 15 mei en in Café Video in Gent op 30 mei.