‘Unreal’ is niet het eerste debuut van Daniel Blumberg. Het Yuckiaanse wunderkind speelde op zijn vijftiende al bij Cajun Dance Party, bracht met zijn recentste bandmaatjes het uitstekende ‘Yuck’ uit en had een kortstondige carrière als Oupa. Onder Hebronix brengt hij dus zijn vierde debuutplaat uit.
Het vertrek van Blumberg uit Yuck betekent uiteraard niet dat zijn voorliefde voor 90’s indie verdwenen is. Deze keer kanaliseert hij die echter niet in de traditionele poppy songstructuren van Yuck, maar maakt hij gebruik van tragere tempo’s en heel wat minder hooks. Vijf van de zes nummers klokken dan ook ongeveer af op meer dan zeven minuten wat resulteert in liedjes die wat richting missen en doorheen het constante fuzzy gitaarwerk waar Blumberg zo goed in is toch alle kanten uit gaan. De uitgesponnen, lange songs zorgen er voor dat de aandacht verslapt en je de paar hele mooie momenten mist. Je mag er dan nog zoveel synthesizers, fluiten en strijkers, altijd subtiel nooit opeisend, in verstoppen als je wil.
Mocht de nieuwe Yuck tegenvallen zonder die teenage angst vocals van Blumberg, heb je nog steeds deze ‘Unreal’ om op terug te vallen. Liefst van al maken we gewoon een mashup van deze twee nieuwe platen. Dan krijg je waarschijnlijk the best of both worlds zoals ons Miley in betere tijden nog zong.
Album verdeeld door Konkurrent
