Zin in een melancholische uitstap naar een buurt waar je waarschijnlijk anders nooit was gekomen? En misschien ook liever nooit zou willen komen? Zet je koffers klaar, doe je gordel om en cruise mee met Vince Staples door de straten van zijn hometown op z’n nieuwste album ‘Ramona Park broke my heart’.
De plaat komt er pas een jaar na self-titled ‘Vince Staples’ en werd dan ook in ongeveer dezelfde periode opgenomen. Staples, bekend om zijn eerlijke observaties, duikt ook nu weer terug in het verleden. Al gaan we dit keer nog een stukje verder. Tijd om kleine Vince te leren kennen.
Al van bij ‘t begin van de plaat waan je je aan de West Coast. Opener ‘The Beach’ brengt je chill vibes en sluit af met… *bang bang bang* geweerschoten. Yup, het wordt meteen duidelijk dat Ramona Park, waar Staples opgroeide, geen Vlaams polderdorpje is. ‘AYE! (Free the homies)’ zet de trend verder. Zo hoor je Vince bezig over de mensen waarmee hij groot werd en waarvan er een hoop nog steeds opgesloten zitten. Zijn eigen grootste wens daarbij? Zoveel mogelijk van die mensen vrij krijgen. Opnieuw lees je door de lyrics heen dat Ramona Park niet meteen de meest kindvriendelijke omgeving was: “Fore I leave the house I gotta tell her that I love her, yeah. I don’t know if I’ma make it home (Never know).”
Net als bij zijn positief onthaalde, vorige album doen de soms kabbelende beats je bijna vergeten hoe triest de teksten zijn. Op het hele album sijpelt de bittere realiteit door waarin heel wat Afro-Amerikaanse jongeren spijtig genoeg moeten zien te overleven. Daarbij schuwt Staples de waarheid helemaal niet. Zo rapt hij in ‘When sparks fly’, over zijn geliefde die werd opgepakt: “We should’ve took ’em on a chase ’cause I can’t save you now. At least give me a chance to try to lay ’em down.” Hard.
De bijhorende single ‘Rosa Street’ start met LA-gangmember Kody Scott die een stuk brengt uit zijn boek. Daarin vertelt hij hoe hij streed tegen alle verwachtingen in: “You gon’ go to prison, juvenile hall, camp. Use authority, prison. You gon’ join a prison gang. You gonna either get stabbed or you’re gonna stab people. And I said, “Nah, fuck no Hell nah, I ain’t finished, yo.” Ook Staples voerde die strijd. De clip is eenvoudig maar grijpt je, net als de rest van het album, bij de keel. Wie goed luistert, kan bijna niet anders dan de tranen in de ogen krijgen voor zoveel onrecht. Zoveel onevenwicht.
Of het dan nooit beter werd in het leven van Vince? Gelukkig wel. Zo geven hij en Lil Baby op ‘East Point Prayer’ aan dat hun omgeving hun hard en hongerig maakten. Al moesten ze er wel hard voor werken: “Nobody wants to put in the work until they get paid / … I want this shit bad, hope it don’t take long”. Ook op ‘Magic’ alludeert Vince naar het fijne van succes door uit te groeien tot een lokale held: “It’s handshakes and hugs when I come around.”
De alweer super cleane productie, gekoppeld aan de bittere teksten, zorgen ervoor dat je tegen het einde van ‘Ramona Park broke my heart’ een paar dingen wilt doen. Vince Staples een ongelofelijk lange, warme knuffel geven bijvoorbeeld. Of hem bedanken om zoveel over zichzelf te delen. En in mijn geval alvast, mezelf gelukkig prijzen voor de buurt waarin ik ben opgegroeid. ‘Ramona Park broke my heart’ verdient het dan ook om enkel met je volledig aandacht beluisterd te worden.
