Scandinavische mysteries ter hoogte van de poolcirkel. De immer gesluierde leden van GOAT brengen een nieuw, self-titled album uit. Een eerbetoon aan hunzelf, zo lijkt het. Een herwaardering voor wat de band al meer dan tien jaar incognito aan het publiek brengt. De nieuwe plaat is een assemblage, een symfonisch overzicht van waar het Zweeds collectief voor staat.

“Waar staat het dan voor?“, hoor ik je zuchtend mijmeren. Spirituele funk, psychedelische rock, tribal jazz zijn nogal eens termen die in één adem worden vermeld met GOAT. Allerhande hokjes die de afgelopen jaren richting de instrumenten van het collectief werden geworpen. Laat ons stellen dat het een amalgaam is van al deze geluiden. Het resultaat is een energieke, krachtige band met haast sjamanistische allures. Dit komt meteen goed naar voor in de openingstrack ‘One more death’. Hypnotiserende ritmes die eindeloos in crescendo blijven gaan. Vertrouwde gitaarrifs, en toch fris. Bezwerende teksten van de zangeressen die ons naar Åsgard brengen waar we staan te feesten tussen Thor en Odin.

GOAT componeert muziek met zo min mogelijk vereisten en voorwaarden. Hun filosofie is doordrongen van muzikale vrijheid. Zoek daarvoor eens interview van hen op. Dat is vaak een non-gesprek waar een muziekjournalist diepzinnige betekenissen tracht te vinden in de nummers. Fijnzinnige theorieën dewelke altijd verontschuldigend worden ontkracht door de bandleden. “It becomes what it becomes, and the only conscious decision is to not try and control it”, aldus Prince Pepe, één van de anonieme bandleden.

Zo komt het, door alles los te laten, dat we deze keer zelfs hip-hop invloeden opmerken. ‘Zombie’ is een gek nummertje dat speels inzet met een volwaardige nineties-beat. Het nummer bevat wel geen complexe rijmschema’s. Het zijn bezwerende wijsheden die slechts sporadisch verstaanbaar door de oorgang glippen.“Sometimes, when the stars align, there is emptiness”, klinkt het bijvoorbeeld. Zet je er maar aan.

Last but not least: ‘Ouroboros’. Wat een fenomenale afsluiter voor een plaat. Niet specifiek deze plaat, neen. Elke album zou er deugd aan hebben om dit nummer eender waar tussen de tracklist te zwieren. Nu komt er normaal een beschrijving van het nummer, maar we stellen voor dat je gewoon zelf gaat luisteren. Wees gewaarschuwd! Een heerlijk ecstatisch, nostalgisch gevoel van onoverwinnelijkheid neemt bezit van het lijf. Het is zo goed dat je méér wil. Voor je het beseft ben je het album opnieuw aan het luisteren. Je denkt dat we overdrijven, tot je zelf gaat luisteren.

Tegen beter weten in gaan we tot slot weer op zoek naar wat onderliggende betekenissen of structuren. Want Ouroboros staat in menig mythologische wereld symbool voor de eeuwig durende aardse cyclus. Je kent het beeld vast. De draak of slang die zijn eigen staart opeet en zo een volmaakte cirkel vormt. Dit beeld lijkt een mooie metafoor voor het album. Want GOAT gaat met dezelfde elementen op zoek naar nieuwe geluiden. Niet alles moet altijd anders, beter of heruitgevonden worden. Het enige doel is creatieve vrijheid nastreven.