“Minimalistisch, rauw en vlijmscherp zijn drie woorden waarmee je de sound van de Belgische garageband Gentlemen of Verona het best kan omschrijven. Voortgestuwd door ruige drumritmes en snijdende gitaarriffs boort het vijftal zich als een roestige kogel door het alternatieve muzieklandschap”, zo valt er te lezen in hun biografie. Een vleugje Iggy Pop met een snuifje PJ Harvey in een naar post-punk ruikend kleedje gestoken is hoe ondergetekende het zou omschrijven. ‘Raw’ is al het derde album van Gentlemen of Verona.
Dat de drijfkracht ligt bij de heel diepe en donkere stem van Debby Termoni, zonder afbreuk te doen aan de inbreng van de rest van de band uiteraard, staat buiten kijf. Het volledige album ligt een beetje in dezelfde lijn en mag gezien worden als een pareltje dat zowel de globale post-punkfans zou moeten aanspreken als de liefhebbers van pure indie. Net dat combineren van verschillende muziekstijlen is de sterkte van deze Belgische band.
Dat ze al een tijdje aan de weg timmeren is ook duidelijk te horen aan de opbouw van dit album dat ervaring uitstraalt. Of het grote publiek hier voor klaar is? Dat is een andere vraag. De alternatieve muziekliefhebber zal hier wel zijn gading in vinden, maar puur commercieel gezien ligt deze muziekstijl niet echt gemakkelijk in het gehoor. Voor ons echter geen probleem, en zeker en vast iets voor podia op Dour, Pukkelpop of kleinschalige festivals die een meer new wavegericht publiek wensen aan te trekken.
Hoogtepunten? ‘Legs’ is een song die alles omvat waar Gentlemen of Verona voor staat. De stem van Debby, haar uitstraling die lekker provocerend over komt, de diep snijdende gitaren en ruwe drumstijl komen hier het best tot zijn recht. Het langste nummer op de cd, de meeste duren amper drie minuten, is ‘I Wanna Have it’, een zowaar meeslepend lied, wat de intensiteit van dit album ten goede komt.
In het geheel is ‘Raw’ een leuke plaat geworden. Zoals eerder aangegeven zal het vooral iets zijn voor een alternatieve doelgroep en vrezen we dat een groot publiek hier niet direct staat voor te springen. Desondanks: toch een aanrader.