Smaken verschillen, maar zonder twijfel is (was) Hooverphonic één van de belangrijkste bands die we ooit op de Belgische podia zagen schitteren. Een van de hoofdingrediënten was ontegensprekelijk de stem van Geike Arnaert. Doch, zelfs aan mooie sprookjes komt wel eens een einde.
Terwijl Hooverphonic nog steeds op zoek is naar een nieuwe overtuigende identiteit , rolt de debuut-cd van Geike van de pers, en hoe je het ook draait of keert, er gaat geen enkel moment voorbij zonder dat je aan de hitmakers uit het Waasland denkt. Dat Geike een stem heeft om u tegen te zeggen hoeft geen betoog, en al gauw hoor je dat ‘For the Beauty of Confusion’ een plaat geworden is van een grootse artieste.
De hamvraag blijft natuurlijk of ze dat talent ook heeft weten om te toveren tot memorabele nummers, waarmee we meteen aanbelanden het grote minpunt van van dit debuut. Geike bewandelt moeizaam alle paden die voorbeelden als Aretha Franklin, Dusty Springfield of zelfs Nancy Sinatra hebben betreden, zonder dat we ook maar één nummer horen dat verder reikt dan iets wat te omschrijven valt als een verdienstelijke poging.
Natuurlijk zullen diverse mensen deze cd de hemel in prijzen omwille van Geikes stem die tot het kruim van het internationale sterrendom behoort, alleen doet ze er hier veel te weinig mee. ‘For the Beauty of Confusion’ is een onderhoudende plaat die de hand te dicht bij de noodstop heeft. Dat is jammer want deze dame is tot veel meer in staat.
Geike live zien kan de komende weken en maanden onder meer in Brussel (Botanique, 13.12, info & tickets), Leuven (Het Depot, 14.12, info & tickets) en Gent (Vooruit, 23.12, info & tickets)
Album verdeeld door Bertus